Васіль Захарка: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Радок 2:
 
[[Выява:Mahilka zaharki.jpg|thumb|400px|Магіла Васіля Захаркі на Альшанскіх могілках, Прага]]
'''Васіль Іванавіч Захарка''' ([[1 красавіка]] [[1877]] - [[14 сакавіка]] [[1943]], [[Прага]]) беларускі палітычны дзеяч, другі [[прэзыдэнт БНР]].
 
Нарадзіўся у вёсцы [[Дабрасельцы]] на Гарадзеньшчыне ў беднай сялянкай сям’і. У 16 год стаўся сіратою, разам з двума баратамі й сястрою. У [[1895]] – здаў іспыт на царкоўнапрыхадскога настаўніка. Працаваў у царкоўнапрыхадской школцы. Потым працаваў пісарам.
 
== Вайсковая служба ==
Радок 13:
Займаў становішчы: [[1906]] – справавод брыгады, [[1914]] – памочнік начальніка аправізацыі арміі паўночна-заходняга фронту, у [[1916]] – загадчык канцэлярыі штабу 10-й арміі. У [[красавік]]у [[1917]] – намесьнік старшыні вярхоўнага суду штабу 10-й арміі.
 
== На карысьць Бацькаўшчыне ==
Прымаў актыўны ўдзел у з’едзе беларускіх вайскоўцаў Заходняга фронту [[22 кастрычніка]] [[1917]] году ў [[Менск]]у. У створанай [[Цэнтральная Беларуская Вайсковая Рада|Цэнтральнай Беларускай Вайсковай Радзе]] займаў пасаду сакратара.
 
На І Усебеларускім Кангрэсе Захарка абраны сябрам Рады З’езду. Пад час разгону Кангрэсу арыштаваны зь іншымі сябрамі Рады ([[Канстанцін Езавітаў]], [[Язэп Мамонька]]) [[бальшавікі|бальшавікамі]].
 
У сувязі з наступам немцаў на Менск, арыштаваныя здолялі вызваліцца з турмы ў ночы на [[19 лютага]] [[1918]]. [[21 лютага]] 1918 у Менску створаны [[Народны Сакратарыят Беларусі]]. [[Язэп Варонка]] - старшыня, Захарка – [[скарбнік]].
 
Пасьля [[25 сакавіка]] Захарка займае розныя міністэрскія пасады ў кіраўніцтве [[БНР]].
Пасьля перайменаваньня ў кастрычніку[[кастрычнік]]у 1918 Народнага Сакратарыяту ў [[Рада Народных МІністраў|Раду Народных Міністраў]], Захарку прызначаюць Міністрам фінансаў. Яго дэлегуюць на розныя далікатныя місыі.
У сувязі з наступам бальшавікоў Урад БНР пераяджае ў Вільню, а потым у Гародню. Адтуль 3 сакавіка 1919 ад Рады Міністраў Захарка разам з Антонам Луцкевічам дасылае ноту пратэсту польскаму ураду з-за пачатку польскай ўсеагульнай мабалізацыі ў Вільні й ноту пратэсту супраць пачатку выбараў у польскі Сойм і далучэньня Аўгустоўскага павету да Польшчы. Нота накіраваная прадстаўнікам ЗША, Вялікай Брытаніі, Францыі ды Італіі ў Спаа. На Парыскую канфэрэнцыю Антон Луцкевіч і Захарка выслалі мемарыял у справе прызнаньня Беларусі й яе дзяржаўных праваў на этнічных беларускіх землях.
 
У сувязі з наступам бальшавікоў Урад БНР пераяджае ў [[Вільня|Вільню]], а потым у [[Гародня|Гародню]]. Адтуль [[3 сакавіка]] [[1919]] ад Рады Міністраў Захарка разам з [[Антон Луцкевіч|Антонам Луцкевічам]] дасылае ноту пратэсту польскаму ураду з-за пачатку польскай ўсеагульнай мабалізацыі ў [[Вільня|Вільні]] й ноту пратэсту супраць пачатку выбараў у польскі Сойм і далучэньня Аўгустоўскага павету да Польшчы. Нота накіраваная прадстаўнікам [[ЗША]], [[Вялікая Брытанія|Вялікай Брытаніі]], [[Францыя|Францыі]] ды [[Італія|Італіі]] ў Спаа. На Парыскую канфэрэнцыю Антон Луцкевіч і Захарка выслалі мемарыял у справе прызнаньня Беларусі й яе дзяржаўных праваў на этнічных беларускіх землях.
Напрыканцы сакавіка 1920 Урад БНР выехаў у Бэрлін, дзе ужо была дыпляматычная місыя БНР. Тут Захарка спаўняе функцыі заступніка Рады Міністраў у адсутнасьць Луцкевіча.
 
Напрыканцы сакавіка[[сакавік]]а [[1920]] [[Урад БНР]] выехаў у [[Бэрлін]], дзе ужо была [[дыпляматычная місыя БНР]]. Тут Захарка спаўняе функцыі заступніка Рады Міністраў у адсутнасьць Луцкевіча.
2 чэрвеня 1920 прызначаны старшынёю Надзвычайнай Беларускай Дыпляматчнай Місыі БНР. Спрабуе весьці перамовы з бальшавікамі, якія аднак няўдала.
 
[[2 чэрвеня]] [[1920]] прызначаны старшынёю Надзвычайнай Беларускай Дыпляматчнай Місыі БНР. Спрабуе весьці перамовы з бальшавікамі, якія аднак няўдала.
Уцякае з польскай вязьніцы ў Летуву, празь нейкі час пакідае разам з Крэчэўскім Коўна за прэтэнзый летувісаў на Вільню. Пераяджае ў Прагу.
 
== На эміграцыі==
Уцякае з польскай вязьніцы ў [[Летува|Летуву]], празь нейкі час пакідае разам з Крэчэўскім [[Коўна]] за прэтэнзый летувісаў на Вільню. Пераяджае ў [[Прага|Прагу]].
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Захарка, Васіль}}
[[Катэгорыя:Беларускія грамадзкія дзеячы]]
[[Катэгорыя:Беларуская Народная Рэспубліка]]
[[Катэгорыя:Беларуская дыяспара]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў Празе]]
[[Катэгорыя:Беларусы ў Чэхіі]]
 
[be:Васіль Захарка]]
[[pl:Wasil Zacharka]]
[[ru:Захарка, Василий Иванович]]