[[Файл:salamis.jpg|значакnailзначак|right|180px180пкс|Руіны старажытнага гораду [[Салямін (Кіпр)|Салямін]] каля [[Фамагуста|Фамагусты]].]]
'''Гісторыя [[Кіпр]]у'''.
Радок 16:
== Найноўшы час ==
Агітацыя за аб’яднаньне з [[Грэцыя]]й (гл. [[Энозіс]]) узмацнілася пасьля [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]]. Турэцкая меншасьць рэзка працівілася, дайшло да сутыкненьняў ([[1955]]—[[1956]]1955—1956). У [[1959]] [[Вялікабрытанія]], [[Грэцыя]], [[Турэччына]] і лідэры [[Кіпр]]у ўхвалілі плян утварэньня незалежнай рэспублікі, з канстытуцыйнымі гарантыямі для турэцкай меншасьці, сталым падзелам пасад на этнічнай аснове. Прэзыдэнтам быў выбраны архіяпіскап Макарыяс III, поўная незалежнасьць абвешчана [[16 жніўня]][[1960]]. Далейшыя канфлікты вымусілі [[ААН]] паслаць на [[Кіпр]] міратворчыя сілы ([[1964]]), іх мандат некалькі разоў працягваўся.
Улада была захоплена Кіпрскай нацыянальнай гвардыяй, на чале з афіцэрамі з грэцкай арміі ([[15 ліпеня]][[1974]]). [[20 ліпеня]][[1974]] на востраў высадзіліся турэцкія войскі, да [[16 жніўня]][[1974]] занялі да 40% тэрыторыі востраву ў яго паўночна-ўсходняй частцы. [[Грэцыя]] мабілізавала свае войскі, але ня ўмешвалася. [[8 чэрвеня]][[1975]] турэцкія кіпрыёты прагаласавалі за ўтварэньне асобнай [[Паўночны Кіпр|Турэцкай Фэдэратыўнай Дзяржавы Кіпр]]. У [[1976]] былі выбраны прэзыдэнт і парлямэнт. Каля 200 тыс. грэкаў былі выселены з турэцкай часткі востраву.
[[15 лістапада]][[1983]] была абвешчана незалежнасьць Турэцкага Кіпру, пад назвай [[Турэцкая Рэспубліка Паўночнага Кіпру]].
