'''Карлас Шэрман''' (25 кастрычніка 1934 — 4 сакавіка 2005) — беларуска-гішпанскі лацінаамэрыканскі перакладчык, літаратар і праваабаронца, ганаровы віцэ-прэзыдэнт Беларускага [[Беларускі ПЭН-цэнтар|Беларускага ПЭН-цэнтру]]. Нарадзіўся ва [[Уругвай|Ўругваі]]. Перакладаў і пісаў на [[гішпанская мова|гішпанскай]] (роднай), [[беларуская мова|беларускай]] і [[расейская мова|расейскай]] мовах. Быў сябрам навукова-экспэртнай Рады [[Беларускі Калегіюм|Беларускага Калегіюму]].
== Біяграфія ==
Карлас Шэрман нарадзіўся ў сталіцы [[Уругвай|Ўругваю]] [[Монтэвідэо]]. Бацька быў выхадцам з Заходняй [[Беларусь|Беларусі]], а маці — карэннай жыхаркай [[Лацінская Амэрыка|Лацінскай Амэрыкі]]. Вучыўся ў Нацыянальным інстытуце імя М. Марэна ([[Буэнас-Айрэс]], [[Аргентына]], 1951—1956) у спэцыяльнасьці [[філялёгія]]. Працаваў у аргентынскім друку. Сябраваў з [[Паблё Нэруда|Паблам Нэрудам]]. У 1956 годзе бацька паддаўся на савецкую прапаганду Хрушчоўскага часу, і сям’я пераехала ў Беларусь. Карлас Шэрман пачаў з працы на фабрыцы, тымчасам дасканала вывучыў беларускую мову, стаў бібліятэкарам, загадваў рэдакцыйна-выдавецкім сэктарам [[Цэнтральная навуковая бібліятэка імя Якуба Коласа|Фундамэнтальнай бібліятэкі імя Якуба Коласа]] [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|Акадэміі навук Беларусі]]. У 1989—2001 гадох быў віцэ-прэзыдэнтам Беларускага ПЭН-цэнтру, быў фактычна адным з заснавальнікаў ПЭН-цэнтру, сышоў з пасады віцэ-прэзыдэнта ў сувязі з кепскім здароўем.
Наступнік Карласа Шэрмана на пасадзе віцэ-прэзыдэнта ПЭН-цэнтру галоўны рэдактар газэты «[[Наша Ніва]]» [[Андрэй Дынько]] лічыць, што Шэрман быў савецкім пісьменьнікам, але на мяжы 90-х зрабіў свой выбар, і разам з [[Васіль Быкаў|Васілём Быкавым]] і [[Рыгор Барадулін|Рыгорам Барадуліным]] адышоў ад савецкага пісьменьніцтва.
У апошнія гады жыцьця знаходзіўся на лячэньні ў [[Нарвэгія|Нарвэгіі]], дзе і памёр 4 сакавіка 2005 году.
