Гук: розьніца паміж вэрсіямі

[[Файл:FA-18 Hornet breaking sound barrier (7 July 1999) - filtered.jpg|thumb|230px|Рэактыўны самалёт F/A-18, які пераадольвае гукавы бар’ер. Белае воблака — сьціснутыя кроплі вады, якія, як лічыцца, узьнікаюць ад зьніжэньня ціску паветра вакол самалётасамалёту.]]

'''Гук''' — фізычная зьява, якая выклікаецца вагальнымі рухамі часьцінак асяродзьдзя, звычайна [[паветра]], якую мы ўспрымаем [[слых]]ам. Мэханічныя вібрацыі, якія атаясамліваюцца з гукам, могуць распаўсюджвацца ва ўсіх формах рэчыва: газах, вадкасьці, цьвёрдых целах і ў плязьме. Гук ня можа ісьці праз вакуўм. Гук з частасьцю большай за 20 кГц завецца [[ультрагук]]ам. Лічыцца, што чалавечы слых успрымае гукі з [[частасьць|частасьцю]] паміж 16 [[Гэрц (адзінка вымярэньня)|Гц]] і 20 кГц. Верхняя мяжа звычайна зьмяншаецца з узростам. ГукСлыхавы запарат частасьцюмногіх большайжывёлаў зауспрымае 20гукі кГцў завеццазначна больш шырокім дыяпазоне частасьцяў. У агульным выпадку гэты тэрмін вызначаецца працэс распаўсюджваньня абурэньняў у розных фізычных уласьцівасьцях асяродзьдзя, пры якіх аднаўленчая сіла, якая спрабуе вярнуць абураную часьцінку ў раўнавагу, зьяўляецца [[ультрагуксіла элястычнасьці|сілай элястычнасьці]]ам. Хвалевыя ўзбурэньні, якія вызначаюцца як гук, зьяўляюцца аб’ектыўнай рэальнасьцю і існуюць незалежна ад успрыманьня любой жывой істоты.