Майкл Кейн: розьніца паміж вэрсіямі

|Імя = Майкл КэйнКейн

|НапрамакКірунак =

'''Майкл КэйнКейн''' ({{мова-en|Michael Caine}}) — артыстычны [[псэўданім]] сэра '''Морыса Джозэфа Майклўайта''' ({{мова-en|Sir Maurice Joseph Micklewhite}}), аднаго з самых запатрабаваных брытанскіх актораў 1960-х і 1970-х гадоў. Гэта адзіны актор (акрамя [[Джэк Нікалсан|Джэка Нікалсана]]), які высоўваўся на саісканьне прэміі «[[Оскар]]» у 1960-х, 1970-х, 1980-х, 1990-х і 2000-х гадах.

Калі асноўнай рысай выкананых КэйнамКейнам у 1960-я гады роляў была ўнутраная высакароднасьць, то на мяжы 1970-х ён зьняўся ў дзьвюх вельмі пасьпяховых камэдыях: «Скрыня Пандоры» і «Рабаваньне па-італьянску». У 1972 годзе згуляў разам з [[Лоўрэнс Аліўе|Лоўрэнсам Аліўе]] ў трагікамэдыі «Гульня на вылет» і ізноў быў намінаваны на «Оскар».

Пачынаючы з другой паловы 1970-х, КэйнаКейна часта папракалі ў неразборлівасьці пры выбары роляў. Шматлікія фільмы зь яго ўдзелам з трэскам праваліліся, але былі і асобныя мастацкія посьпехі: ролі прафэсара-алькаголіка ў «Выхаваньні Рыты» (1983) і прафэсійнага лавэласа ў «Адпетых ашуканцах» (1988) выйгралі па «[[Залаты глёбус|Залатым глёбусе]]», а роля фінансіста Эліёта ў фільме [[Ўудзі Ален]]а «Ханна і яе сёстры» (1986) прынесла яму доўгачаканы «Оскар», праўда, за ролю другога пляну.

У 1990-я гады кар’ера КэйнаКейна ізноў пайшла ў гару. Ён быў удастоены трэцяга «Залатога глёбуса» за фільм «Галасок» (1998), другога «Оскара» за ролю ў фільме «Правілы вінаробаў» (1999), і ізноў намінаваны на гэтую прэмію за галоўную ролю ў драме «Ціхі амэрыканец» (2002). У 2000 годзе быў прысьвечаны каралевай [[Лізавета II|Лізаветай II]] у рыцары. Сярод апошніх кінапрацаў КэйнаКейна — бацька Остына Паўэрза ў трэцім фільме пра пацешнага шпіёна, адстаўны карыкатурыст у фантастычным фільме «Дзіцё чалавечае», прыслужнік [[Бэтмэн]]а ў блёкбастары «Бэтмэн: Пачатак» і пажылы інжынэр ілюзіяў у іншым фільме [[Крыстафэр Нолан|Крыстафэра Нолана]], «Прэстыж».

* Па-за межамі здымачнай пляцоўкі актор выкарыстоўвае сваё сапраўднае імя. У адной з сваіх кніг КэйнКейн піша, што псэўданім быў абраны ім цалкам выпадкова. Ад яго запатрабавалі назваць псэўданім падчас гутаркі з агэнтамагентам у тэлефоннай будцы. Абараціўшыся, ён убачыў афішу фільма «Мяцеж КэйнаКейна» і машынальна назваў гэтае імя.

* Па прызнаньні самога КэйнаКейна, яго ўласная любая роля ў кіно — дзядзечка Скрудж у вольнай экранізацыі аповяду [[Чарлз Дыкенз|Чарлза Дыкенза]] «Калядная песьня» (1992).

{{Прэмія «Оскар» за найлепшую мужчынскую ролю другога пляну (1981—2000)}}