Закон Кулёна: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне
д афармленьне
Радок 12:
дзе <math>\vec F_{2,1}</math> — сіла, зь якой цела 1 дзейнічае на цела 2; <math>q_1</math> і <math>q_2</math> — іх зарады, <math>\epsilon_0</math> — [[унівэрсальная электрычная канстанта]]; <math>\epsilon</math> — [[дыэлектрычная пранікальнасьць]] асяродзьдзя, <math>\vec r</math> — вэктар адлегласьці паміж целамі, накіраваны ад цела 1 да цела 2.
 
З гэтай формулы вынікае, што сіла узаемадзеяньняўзаемадзеяньня зарадаў аднаго знака накіраваная аднолькава з <math>\vec r</math>; а для зарадаў розных знакаў — у адваротны бок. Інакш кажучы, зарады розных знакаў прыцягваюцца, а зарады аднаго знаку — адштурхоўваюцца адзін ад аднаго.
 
Велічыню сілы Кулёна можна запісаць больш простай формулай:
Радок 38:
<math>\vec E = \frac {q \vec r} {4 \pi \epsilon_0 \epsilon r^3}</math>.
 
Закон Кулёна быў экспэрымэнтальна ўстаноўлены [[Шарль Агюстэн Кулён|Шарлем Кулёнам]]<ref>{{Кніга|аўтар=Мікуліч А.С.|загаловак=Курс агульнай фізікі. Электрычнасць і магнетызм|месца=Мн.|выдавецтва=Выш. шк.|год=1995|старонкі=7-8}}</ref> ў 1785 годзе з дапамогай спэцыяльных шаляў<ref>С. Р. Филонович. [http://www.femto.com.ua/articles/part_1/1866.html «Закон Кулона»] // Физическая энциклопедия / Гл. ред. А. М. Прохоров. Ред.кол.:Д. М. Алексеев, А. М. Балдин, А. С. Боровик-Романов и др. — М.:Большая Российская Энциклопедия. Т.II. Добротность—Магнитооптика 1998. {{ISBN |5-85270-285-4}} — с. 533.</ref>.
 
== Глядзіце таксама ==
Радок 46:
== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}
 
== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons}}
 
[[Катэгорыя:Базавыя паняцьці фізыкі|Кулёна закон]]