Арганічная хімія: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў |
крыніца — https://en.wikipedia.org/wiki/Organic_chemistry?oldid=852196317 |
||
Радок 2:
'''Арганічная хімія''' — галіна [[хімія|хіміі]], якая вывучае пабудову, фізычныя і хімічныя ўласьцівасьці, [[хімічная рэакцыя|рэакцыі]] і стварэньне ([[арганічны сынтэз|сынтэзам]] ці іншымі шляхамі) [[вуглярод]]азьмяшчальных злучэньняў, [[вуглевадароды|вуглевадародаў]] і іх вытворных. Гэтыя злучэньні могуць утрымліваць вялікую колькасьць розных [[хімічны элемэнт|элемэнтаў]], у прыватнасьці [[вадарод]], [[тлен]], [[азот]], [[галягены]] і гэтак далей.
Пабудова [[арганічныя
Арганічная хімія, як і ўсе навукі, разьвіваецца разам з патрэбамі часу. Дасягненьні ад дасьледаваньняў у арганічнай хіміі даюць плён ва ўсіх сфэрах гаспадарчай дзейнасьці: [[біяхімія|біяхіміі]], [[фармацыя|фармацыі]], стварэньні і выкарыстаньні [[арганічныя ўгнаеньні|арганічных угнаеньняў]].
== Характарыстыка ==
Паколькі арганічныя злучэньні часта існуюць у выглядзе [[сумесь|сумесяў]], былі распрацаваныя розныя мэтады для ацэнкі іхнай чысьціні, асабліва важнымі зь якіх зьяўляюцца мэтады [[храматаграфія|храматаграфіі]], як то [[Высокаэфэктыўная вадкасная храматаграфія|ВЭВХ]] і [[газавая храматаграфія]]. Традыцыйныя мэтады падзяленьню сумесяў уключаюць [[дыстыляцыя|перагонку]], [[крышталізацыя|крышталізацыю]] і экстракцыю растваральнікам.
Арганічныя злучэньні традыцыйна характарызуюцца рознымі хімічных тэстамі, гэтак званых «мокрых» мэтадаў, але такія тэсты былі ў значнай ступені выцесьненыя спэктраскапічнымі або іншымі кампутарнымі мэтадамі аналізу<ref>Shriner, R.L.; Hermann, C.K.F.; Morrill, T.C.; Curtin, D.Y. and Fuson, R.C. (1997). ''«The Systematic Identification of Organic Compounds»''. John Wiley & Sons, {{ISBN|0-471-59748-1}}.</ref>. Наступныя галоўныя аналітычныя мэтады пералічаны прыблізна ў парадку карыснасьці:
* [[Ядзерны магнітны рэзананс]] (ЯМР) зьяўляецца найбольш часта выкарыстоўваным мэтадам, часта дазваляе атрымаць поўную інфармацыю наконт злучэньняў атама і нават стэрэахімію праз карэляцыйную спэктраскапію. Асноўныя складовыя атамы арганічнай хіміі — [[вадарод]] і [[вуглярод]] — існуюць у прыродзе як спагадлівыя ад ядзернага магнітнага рэзанансу [[ізатоп]]ы, <sup>1</sup>Н і <sup>13</sup>С адпаведна.
* [[Элемэнтавы аналіз]] абапіраецца на дэструктыўны мэтад, які выкарыстоўваецца для вызначэньня элемэнтавага складу малекулы. То бок, ён базуецца на расчапленьні рэчыва на малекулы.
* [[Мас-спэктрамэтрыя]] паказвае [[малекулярная маса|малекулярную масу]] злучэньня і, праз мадэлю фрагмэнтацыі, на ейную структуры. Мас-спэктрамэтрыя, як правіла, вызначае дакладную формулу злучэньня і выкарыстоўваецца замест элемэнтавага аналізу. У ранейшыя часы, мас-спэктрамэтрыя была абмежаваная да аналізу нэўтральных малекулаў, але сучасныя мэтады іянізацыі дазваляюць атрымаць «мас-спэктромэтар» практычна любога арганічнага злучэньня.
* [[Крышталяграфія]] можа быць карыснай для вызначэньня [[малекулярная геамэтрыя|малекулярнай геамэтрыі]], калі ёсьць магчымасьць атрымаць монакрышталь матэрыялу, і гэты крышталь зьяўляецца рэпрэзэнтатыўным для рэчыва. Высокая ступень аўтаматызацыі праграмнага забесьпячэньня дазваляе вызначыць структуру на працягу некалькіх гадзінаў пасьля атрыманьня падыходнага крышталю.
Традыцыйныя спэктраскапічныя мэтады, як то [[інфрачырвоная спэктраскапія|інфрачырвоная]] і [[ультрафіялетавая спэктраскапія|ўльтрафіялетавая спэктраскапія]], [[аптычнае кручэньне]] забясьпечваюць адносна неспэцыфічную структурную інфармацыю, але застаюцца ў выкарыстаньні для канкрэтных клясаў злучэньняў. Традыцыйна паказчык пераламленьня і шчыльнасьці таксама маюць важнае значэньне для ідэнтыфікацыі рэчываў.
== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}
== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons}}
* [http://ocw.mit.edu/courses/chemistry/5-12-organic-chemistry-i-spring-2005/ Арганічная хімія]. Курс [[Масачусэцкі тэхналягічны інстытут|Масачусэцкага тэхналягічнага інстытуту]]. {{ref-en}}
{{Накід:Хімія}}
| |||