'''Канстантынопаль''' — гістарычная назва [[Стамбул]]у — горад заснаваны рымскім імпэратарам [[Канстантын I Вялікі|Канстантынам Вялікім]] 8 лістапада [[324]] году на месцы старажытнага грэцкага гораду [[Бізантый]], на эўрапэйскімэўрапейскім беразе [[Мармуровае мора|Мармуровага мора]], каля заліву [[Залаты Рог (Стамбул)|Залаты Рог]]. Імпэратар уласнаручна пазначыў [[дзіда]]й на зямлі межы будучага гораду. Нанова пабудаваны горад быў асьвячоны 11 траўня [[330]] году і з тых часоў гэтая дата сьвяткавалася як Дзень гораду. Першапачаткова названы Новым Рымам (''Nova Roma''), горад быў неўзабаве пераназваны ў гонар заснавальніка, але канстантынопальцы звалі яго часьцей за ўсё проста Горад (''Polis''). Для большага падабенства з [[Рым]]ам на тэрыторыі гораду было знойдзена сем узгоркаў, а сам горад быў падзелены на чатырнаццаць частак (''regiones''). Дванаццаць рэгіёнаў разьмяшчаліся ўнутры гарадзкіх сьцен, трынаццатым лічыліся Сікі, прадмесьце на паўночным баку бухты Залаты Рог, а чатырнаццатым рэгіёнам былі [[Блахэрны]] на паўднёвым баку Залатога рогу, аддзеленыя ад [[сьцены Канстантына|сьценаў Канстантына]] значнай прасторай. Канстантынопаль стаў сымбалем і цэнтрам дзяржаўнае ўлады [[Бізантыйская імпэрыя|Усходняй Рымскай імпэрыі]] — сталіцай, найбуйнейшым эканамічным, навуковым і культурным цэнтрам краіны. У [[Русь|рускіх]] летапісах менаваўся [[Царград]]ам. [[Падзеньне Канстантынопалю|Захоп Канстантынопалю]] туркамі 29 траўня 1453 году пазначыў канец бізантыйскае гісторыі.
