Ральф Альфэр: розьніца паміж вэрсіямі

|Месца нараджэньня = [[Вашынгтон (акруга Калюмбія)|Вашынгтон]], [[Злучаныя Штаты Амэрыкі|ЗША]]

|Вядомы як = прадказальнік [[Рэліктавае выпраменьваньне|рэліктавага выпраменьваньня]]

Бацька Ральфа, Самуэль Альфэр нарадзіўся ў [[Віцебск]]у. Маці памерла ад [[рак (захворваньне)|раку]] страўніка ў 1938 годзе, пасьля чаго бацька ажаніўся яшчэ раз. У 1937 годзе Ральф Альфэр скончыў Вышэйшую Школушколу Тэадора Рузвэльта ў Вашынгтоне. Падчас [[Вялікая дэпрэсія|Вялікай дэпрэсіі]] ён быў мэнэджэрам школнага тэатру, чым дапамагаў сям’і грашыма. Альфэру прысудзілі стыпэндыю Масачусэцкага тэхналягічнага інстытуту, калі яму было 16 гадоў. Атрымаць яе не ўдалося, бо Альфэр быў жыдом. Напачатку 1940-х Альфэр правёў год стажыраваўся ва Ўнівэрсытэце Пэнсыльваніі<ref>{{артыкул|аўтар=Alpher V. S.|загаловак=Ralph A. Alpher, Robert C. Herman and the Cosmic Microwave Background Radiation|выданьне=Physics in Perspective|год=2012|нумар=14|старонкі=303}}</ref>. У 1943 годзе ён атрымаў ступень бакаляўра ва ўнівэрсытэце Джорджа Вашынгтана. У 1945 годзе — ступень магістра. Там ён пазнаёміўся зь вядомым фізыкам з Расеі [[Джордж Гамаў|Джорджам Гамавым]]. Прафэсар Гамаў кансультаваў Альфэра падчас напісаньня доктарскай дысэртацыі.

Унёсак Альфэра як фізыка ў засакрэчаны праект Naval Ordnance падчас Другой сусьветнай вайны застаўся ў пэўнай ступені малавядомым. Гэта зьвязана з тым, што Альфэр больш вядомы як асноўны стваральнік тэорыі Вялікага выбуху, удзельнічаў у засакрэчанай працы на Ваенна-марскія сілы ЗША і Офіс навуковых дасьледаваньняў і распрацовак ({{мова-en|Office of Scientific Research and Development|скарочана}}). Нягледзячы на гэта, у сьнежні 1945 году ён атрымаў спэцыяльную ўзнагароду ад Ваенна-марскіх сіл ЗША за распрацоўкі ў межах праекту Naval Ordnance. Сам Альфэр неадназначна ставіўся да сваёй працы. У 1955 годзе ён знайшоў новую пасаду ў дасьледчыцкім цэнтры кампаніі General Electric. Ён працягваў працаваць над касмалягічнымі праблемамі, публікаваў артыкулы.<!--, and was active in community service for Public Broadcasting-->

У 1993 годзе Ральф Альфэр з Робэртам ХэрманамГэрманам былі ўзнагароджаныя Мэдалём Henry Draper. У 1975 годзе ім прысудзілі Прэмію Магелана Амэрыканскага Таварыстватаварыства Філязофііфілязофіі, прэмію Georges Vanderlinden у галіне фізыкі ад Бэльгійскай Акадэмііакадэміі Навукнавук, а таксама значныя прэміі Нью-ЁрцкайЁрскай Акадэмііакадэміі Навукнавук і інстытуту Франкліна ў ФілядэлфііФіладэлфіі. Такім чынам, яны атрымалі амаль усе значный прэміі, якія сьведчылі пра іх прафэсыйнаепрафэсійнае прызнаньне, акрамя [[Нобэлеўская прэмія|Нобэлеўскай]]. У 1978 годзе Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі была прысуджаная [[Арна Алан Пэнзыяс|Арна Пэнзыясу]] і [[Робэрт Ўудраў Ўілсан|Робэрту Ўілсану]] за першую экспэрымэнтальную рэгістрацыю рэліктавага выпраменьваньня, якое зьвязанае зь Вялікім выбухам. У 2006 годзе Нобэлеўскую прэмію атрымалі [[Джон Кромўэл Мазэр|Джон Мазэр]] і [[Джордж Смут]] за вымярэньні рэліктавага выпраменьваньня на матэрыяле сыгналаў спадарожніка COBE, запушчанага NASA.

У 2001 годзе ў выдавецтве Oxford Press выйшла кніга Альфэра і ХэрманаГэрмана (які на той час ужо памёр) «Зьяўленьне Вялікага Выбухувыбуху» ({{мова-en|Genesis of the Big Bang|скарочана}}), у якой была выкладзеная іхная думка пра дасягненьні ў касмалёгіі. Кніга хутка разышлася. У 1945 годзе Ральф Альфэр таксама быў ўзнагарожаны за распрацоўкі ў межах праекту Naval Ordnance ({{мова-en|Naval Ordnance Development Award|скарочана}}) (з адрозьненьнем) за працу з доктарам Merle Tuve у сэкцыі T (літара «T» ад прозьвішча Tuve) Аддзелу Зямногазямнога Магнетызмумагнэтызму Інстытуту Карнэгі ў Вашынгтоне, округ Калюмбія. Па сёньняшні дзень падрабязнасьці гэтай працы застаюцца невядомымі. Сэкцыя T пазьней стала лябараторыяй прыкладной фізыкі ва [[Унівэрсытэт Джонса Гопкінса|ўнівэрсытэце Джонса Гопкінса]], адной зь першых незалежных лябараторыяў па ўжываньні навукі і тэхналёгіі такога тыпу.