|
=== Барока ў жывапісе ===
[[Файл:Santa Susanna (Rome) - facade.jpg|міні|Карла Мадэрна ''Царква Санта-Сусана'', [[Рым]] (1603)]]
У жывапісе барока характарызуецца дынамізмам, пышнасцюпышнасьцю формаў, самыя характэрныя рысы барока — кідкая квяцістасцьквяцістасьць і дынамічнасцьдынамічнасьць; яскравы прыклад — [[Рубэнс]], [[Караваджа]]. У каталіцкай [[Фляндрыя|Фляндрыі]] мастацтва барока заквітнела ў творчасцітворчасьці Рубэнса. За межамі [[Італія|Італіі]] стыль барока пусціўпусьціў найглыбейшыя карані ў каталіцкіх краінах, а, напрыклад, у [[Брытанія|Брытаніі]] яго ўплыў было малаважным.
=== Архітэктура барока ===
Для архітэктуры барока характэрны прасторавы размах, злітнасцьзьлітнасьць, цякучасьць складаных, звычайна крывалінейных формаў. У італьянскай архітэктуры самым бачным прадстаўніком мастацтва барока быў [[Карла Мадэрна]] (1556—1629), які парваў з ман'ерызмамманьерызмам і стварыў свой уласны стыль. Яго галоўнае тварэннетварэньне — фасад рымскай царквы Санта-Сусана (1603). Квінтэсэнцыяй барока, уражлівым зліццёмзьліцьцём жывапісу, скульптуры і архітэктуры лічыцца капэла Каранара ў царкве Санта-Марыя дэлла Вікторыя (1645—1652).
== Беларускае барока ==
Развіцьцё беларускага барока прайшло тры пэрыяды:
* ранняераньняе (канец [[16 стагодзьдзе|XVI]] — першая палова [[17 стагодзьдзе|XVII ст.]])
* сталае (другая палова XVII — 30-я гг. [[18 стагодзьдзе|XVIII ст.]])
* позняепозьняе (альбо ''віленскае'') (30 — 80-я гг. XVIII ст.).
[[Файл:Mahiloŭ, Teatralny-Škłoŭskaja. Магілёў, Тэатральны-Шклоўская (1901-17).jpg|міні|250пкс|[[Касьцёл Сьвятога Францішка Ксавэрыя і Анёлаў-Ахоўнікаў і калегіюм езуітаў (Магілёў)|Езуіцкі касьцёл]] у стылі барока ў [[Магілёў|Магілёве]]. Пачатак XX ст.]]
Пачатак гэткага мастацкага кірунку на [[Беларусь|Беларусі]] звязанызьвязаны з будаўніцтвам на сродкі 1-га нясвіжскаганясьвіскага ардыната [[Мікалай Крыштоф Радзівіл «Сіротка»|Мікалая Крыштофа Радзівіла Сіроткі]] першага ў [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] помніка архітэктуры барока — [[Фарны касьцёл (Нясьвіж)|езуіцкага касцёлакасьцёла Божага Цела]] ў 1584—1593 гадах паводле праекту італьянскага архітэктара-езуіта [[Ян Марыя Бэрнардоні|Яна Марыі Бэрнардоні]]<ref>[http://jivebelarus.net/culture/our-eisuit-barokko.html Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока]</ref>. Будынак у агульных рысах паўтарае галоўны ордэнскі храм езуітаў Іль Джэзу ў Рыме і ўяўляе сабой першую ў беларускім дойлідзтве трохнэфавую крыжова-купальную базыліку. Усьлед за езуіцкім касьцёлам у [[Нясьвіж]]ы ў беларускіх гарадах ды вёсках пачынаюць паўставаць пампезныя касьцёлы, кляштары, магнацкія рэзыдэнцыі. Дынамічныя формы іхніх фасадаў, хвалістыя, неспакойныя лініі дэкору і кантрасныя спалучэньні мусілі сымбалізаваць зьменлівасьць і хуткаплыннасьць чалавечага жыцьця.
Рысы барока выявіліся таксама ў праваслаўных і ўніяцкіх храмах (Мікалаеўская царква ў Магілёве, базыльянская царква і іканастас у [[Супрасьль|Супрасьлі]], [[Жыровіцкі манастыр|комплекс у Жыровіцах]], уніяцкія цэрквы ў Барунах і Княжыцах). Заходнеэўрапейскія ўплывы тут сышліся зь бізантыйскімі і мясцовымі традыцыямі, што надало непаўторнасьць асобным помнікам архітэктуры<ref>[http://jivebelarus.net/culture/shlyhta-culture-on-belarus.html#lnk1 Адам Мальдзіс. «Шляхецкая культура ХVII — першай паловы ХVIII ст. Эпоха барока»]</ref>.
| 