Пікнік на ўзбоччы: розьніца паміж вэрсіямі

У сталкераў, як правіла, нараджаюцца дзеці са шматлікімі фізычнымі і біялягічнымі адхіленьнямі ад нормы, прычым прычыны гэтага мэдыцына знайсьці ня можа (у прыватнасьці, радыяцыі і хімічных дамешак у атмасфэры Зоны няма). Тая ж доля спасьцігла і адзіную дачку Шугарта — Марыю (Мартышка). Рэдрык любіць жонку і дачку, але пэрыядычна губляе кантакт зь сям’ёй з-за турэмных тэрмінаў. Тым ня менш ён ня можа адмовіцца ад паходаў у Зону, што разбурыла ягонае жыцьцё — часткова з-за жаданьня атрымліваць вялікія грошы і не лічыць іх, але галоўным чынам — з-за магнэтычнага прыцягненьня Зоны, зразумелага толькі сапраўднаму сталкеру. У Зоне ён адчувае сябе на сваім месцы і безь яе ўжо ня можа.

 

 

 

 

===Зона===

===Пэрсанажы твору===

* '''Алёйз Макно''' — паўнамоцны агент Бюро эміграцыі. Агітаваў гармонтцаў зьехаць з ваколіцаў Зоны. Пры гэтым Бюро забясьпечвала пад’ёмныя сродкі, працаўладкаваньне, а маладым — магчымасць вучыцца. Пасьля, з устанаўленьнем карэляцыі колькасці эмігрантаў з Зонаў у асобных рэгіёнах, з павелічэньнем колькасці прыродных і тэхнагенных неспрыяльных падзеяў і катастрофаў, эміграцыя была забароненая.

* '''Бэні''' — працаўнік у бардачку Рычарда Г. Нунана. Дакладны род заняткаў ня згадваецца.

* '''Гута Шугарт''' — жонка Рэда Шугарта і аб’ект ягонана пастаяннага клопату. Зь цяжкасцю вытрымлівае беды, якія на яе зваліліся.

* '''«Ведзьміна студзіна» («калёйдны газ»)''' — нейкая цякучая субстанцыя. Добра пранікае скрозь скуру і любую іншую арганіку, плястык, мэтал, бэтон. Адзіны матэрыял, які яму «не па зубах» — спэцыяльныя фарфоравыя пасудзіны. Амаль усё, з чым яна рэагуе, ператвараецца зноў жа ў «ведзьміну студзіну». У кнізе апісваецца, як Сьцярвятнік Барбрыдж, наступіўшы ў «ведзьміну студзіну», атрымлівае сур’ёзную траўму ног: «апёкі» скуры, косткі ператварыліся ў гумападобную масу. Пры гэтым паражэньне пачало распаўсюджвацца далей, пашкоджвацючы здаровую плоць і косткі. Адзіным мэтадам дапамогі зьяўляецца тэрміновая ампутацыя паражоных канечнасьцяў. У сувязі са складанасьцю транспартыроўкі і небясьпекай для чалавека «ведзьміна студзіна» не падлягае дасьледаваньням, яго забаронена выносіць з Зоны. Шугарт парушыў гэтую забарону, вынес фарфоравы кантэйнэр са «студзінай» разам з параненым Сьцярвятнікам, але не хацеў прадаваць і схаваў кантэйнэр у гаражы. Рашыўся прадаць яго, калі зразумеў, што яго надоўга пасадзяць у турму, і перахаваў пад тэлефонную будку. На атрыманыя грошы ягоная жонка і дачка былі забясьпечаныя на працягу ўсяго тэрміну зьняволеньня. Магчыма, менавіта гэты кантэйнэр дасьледнікі з Карыганаўскіх лябараторыяў пазьней адкрылі маніпулятарамі, што прывяло да буйной катастрофы: будынак лябараторыі быў часткова разбураны; растварыўшы перакрыцьці, студзіна вырвалася вонкі і апусьцілася праз усе паверхі да сутарэньняў, загінула 35 чалавек, больш за 100 былі зьнявечаныя.

* '''«Вясёлыя здані»''' — анамальныя паветраныя турбулентнасьці ў пэўных участках Зоны, што прадстаўляюць небясьпеку для чалавека. Згадваюцца ў кнізе як легенда, аднак у апошнім разьдзеле Рэдрык Шугарт бачыць гэтую анамалію зь бясьпечнай адлегласьці.

* '''Іржавае мачала''' — нешта падобнае на мачала, якое «расьце» на тэлевізійных антэнах у Чумным квартале (некалі жылы квартал, які апынуўся ў Зоне Наведваньня). Пры судотыку з мэталам мамэнтальна выклікае моцную [[Карозія|карозію]] і паступова пераходзіць на яго. У сувязі з гэтым транспартыроўка «ржавага мачала» немагчымая. Не падлягае дасьледаваньню.

* '''«Камарыны плеш»''' — вобласьць з анамальна высокай (у тысячы разоў) гравітацыяй, у навуковых колах вядомая як «гравіканцэнтрат». У кнізе згадваецца, як верталёт, што трапіў у «камарыны плеш», пацярпеў крушэньне і быў сплюшчаны ў тонкі «блін». Сталкеры выяўляюць іх, кідаючы гайкі. <ref>У фільме Таркоўскага па матывах твору да гаек прывязвалі белыя бінты, каб іх было лепш відаць у палёце.</ref>