|
|месца сьмерці = [[Масква]]
}}
'''Канстанты Рамуальд Будкевіч''' (19 чэрвеня 1867, сядзіба Зубры пад [[Краслава]]й, (сёньня — [[Латвія]]) — ноч з [[31 сакавіка]] на 1 красавіка 1923, [[Масква]]) — сьвятар [[Рымска-каталіцкая царква|Рымска-каталіцкай царквы]], прэлат Яго Экселенцыі, быў [[Сталінскія рэпрэсіі|рэпрэсаваны]] падчас перасьледаў хрысьціянства ў [[СССР]].
== Сям'я й адукацыя ==
Паводле рашэньня трыбуналу сьвятар быў прысуджаны да расстрэлу. Да такога жа пакараньня быў прысуджаны і арцыбіскуп Цепляк, але яму [[УЦВК]] замяніў сьмяротны прысуд дзесяцьцю гадамі турэмнага зьняволеньня. Прысуд Будкевічу быў зацьверджаны, бо ён нібы зьяўляўся дзяржаўным здраднікам у карысьць «замежнага буржуазнага ўраду» (меліся на ўвазе яго кантакты з польскімі дыпляматамі ў інтэрасах Касьцёла).
Існуюць розныя варыянты аповядаў аб апошніх днёх жыцьця кс. Будкевіча, але ўсе яны падобныя ў адным — ён спакойна выслухаў вестку аб адхіленьні прашэньня аб памілаваньні і быў гатовы да сьмерці. Ёсьць дзьве вэрсіі расстрэлу сьвятара: <blockquote>паводле першае, прысуд быў прыведзены ў выкананьне ў склепе турмы [[ГПУ]], у прысутнасьці трох агентаў: Еўдакімава, Бергмана (Венікас) і Крума. У лісьце Бергмана адвакату забітага сьвятара гаворыцца, што дэкан загадзя напісаў ліст да папы, быў цалкам спакойны і зьвярнуўся да Еўдакімава са словамі: «Прашу перадаць апошняе маё прывітаньне айцу Цепляку і засьведчыць яму, што я да апошняй хвіліны застаўся верным Апостальскаму Пасаду». Пасьля таго, як прэлат вымавіў гэтыя словы, бальшавік Злоткін стрэліў яму ў галаву. Паводле другой вэрсіі, «на месцы пакараньня сьмерцю прэлат перажагнаўся, блаславіў ката і двух яго памагатых, а сам адкруціўся да сьцяны, зашаптаўшы словы малітвы. Стрэл ката перапыніў малітву сьвятара».
Паводле першае, прысуд быў прыведзены ў выкананьне ў склепе турмы [[ГПУ]], у прысутнасьці трох агентаў: Еўдакімава, Бергмана (Венікас) і Крума. У лісьце Бергмана адвакату забітага сьвятара гаворыцца, што дэкан загадзя напісаў ліст да Папежа, быў цалкам спакойны і зьвярнуўся да Еўдакімава са словамі: «Прашу перадаць апошняе маё прывітаньне айцу Цепляку і засьведчыць яму, што я да апошняй хвіліны застаўся верным Апостальскаму Пасаду». Пасьля таго, як прэлат вымавіў гэтыя словы, бальшавік Злоткін стрэліў яму ў галаву. Паводле другой вэрсіі, «на месцы пакараньня сьмерцю прэлат перажагнаўся, блаславіў ката і двух яго памагатых, а сам адкруціўся да сьцяны, зашаптаўшы словы малітвы. Стрэл ката перапыніў малітву сьвятара».
</blockquote>
== Памяць пра сьвятара ==
|
