Бардо: розьніца паміж вэрсіямі

|Колькасьць насельніцтва = 243 626243626

Каля [[300 да н. э.|300 году да н. э.]] у навакольлі было заснаванае [[Кельты|кельцкае]] паселішча ''Burdigala''. Паселішча было заваяванае [[Старажытны Рым|рымлянамі]] ў [[60 да н. э.|60 годзе да н. э.]] і стала цэнтрам гандлю [[волава]]м і [[Сьвінец|сьвінцом]]. ПразПразь некаторы час горад стаў сталіцай рымскай правінцыі ''Аквітанія'', і найбольшы росквіт быў дасягнуты ў [[3 стагодзьдзе|ІІІ стагодзьдзі]]. У [[276]] годзе Бардо быў разрабаваны [[Вандалы|вандаламі]]. У [[409]] годзе горад зноў быў узяты вандаламі, у 414 [[Вэстготы|вэстготамі]], а ў [[498]] годзе [[Франкі|франкамі]]. У выніку гэтых спусташэньняў пачаўся паступовы заняпад гораду.

У канцы [[6 стагодзьдзе|VI стагодзьдзя]], Бардо зноў пачаў хутка разьвівацца і стаў адміністрацыйным цэнтрам навакольных земляў і цэнтрам архідыяцэзіі уў складзе Франкскага каралеўства. У канцы [[7 стагодзьдзе|VII стагодзьдзя]] зноў пачаўся заняпад Бардо. У [[732]] годзе горад быў разрабаваны войскам [[Абд эр-Рахман]]а, пасьля таго як ён перамог войска герцага [[Эд Аквітанскі|Эда Аквітанскага]].

З [[12 стагодзьдзе|ХІІ]] да [[15 стагодзьдзе|XV стагодзьдзя]], Бардо аднавіў свой уплыў, дзякуючы шлюбу герцагіні ''Элеаноры Аквітанскай'' і [[Генры Плянтагенэт|Генры Плянтагенэта]], які, празпразь месяц пасьля вясельля стаў каралём [[Ангельшчына|Ангельшчыны]] — Генры ІІ. У гэты пэрыяд горад квітнеў, дзякуючы гандлю віном. З [[1362]] да [[1372]] годагоду, Бардо стаў сталіцай незалежнай дзяржавы абвешчанай [[Эдуард Чорны Прынц|Эдуардам Чорным Прынцам]], але пасьля таго, як ён быў забіты ў бітве каля Кастыльёну ([[1453]] г.) гэтая дзяржава была далучаная да Францыі. Асноўнай крыніцай разьвіцьця гораду ў гэты час быў гандаль віном з Ангельшчынай<ref>[http://www.bordeaux-tour.com/index.php/history-wine-bordeaux.html] Гісторыя вінаробства ў Бардо]</ref>.

У [[1462]] годзе Бардо атрымаў права зьбіраць парлямэнт, але важнасьць гораду значна ўзрасла ў [[16 стагодзьдзе|XVI стагодзьдзі]], калі ён стаў цэнтрам гандлю [[Цукар|цукрам]] і [[Рабства|рабамі]] з [[Вэст Індыі]]. Жыхары Бардо прымалі ўдзел у антыўрадавых паўстаньняўпаўстаньнях, якія былі падаўлены францускім войскам толькі ў [[1653]] годзе, калі армія [[Люі XIV]] заняла горад.

Францускі ўрад пераехаў у Бардо пад час [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]], калі ўзьнікла пагроза захопу Парыжу нямецкімі войскамі. Але празпразь некаторы час сталіцай Францыі стаў горад [[Вішы]].

З [[1940]] да [[1943]] года,году ў Бардо знаходзілася база італьянскімітальянскіх падводных лодак. Адсюль італянскі каралеўскі флёт удзельнічаў у «бітве за Атлянтыку». У гэты ж час тут базіраваласябазавалася 12 нямецкая флятылія падводных лодак.

Бардо знаходзіцца ў зоне [[Акіянічны клімат|акіянічнага клімату]] са значным уплывам [[Міжземнаморскі клімат|міжземнаморскага]]. [[Зіма]] ў горадзе неня вельмі халодныя, дзякуючы заходнім вятрам, якія прыносяць цяпло з боку Атлянтычнага акіяну. [[Лета]] цёплае і працяглае, дзякуючы паветраным масам ззь [[Біскайская затока|Біскайскай затокі]]. Сярэдняя тэмпэратура ўзімку складае каля 6,5 °C, але часта зімы яшчэ больш цёплыя<ref>[http://www.bbc.co.uk/weather/world/city_guides/results.shtml?tt=TT003560] //BBC Weather Centre]</ref>. Летняя сярэдняя тэмпэратура складае каля 19,5 °C, але за апошнія 10 гадоў значна ўзрасла. Напрыклад летам [[2003]] годагоду быў дасягнуты рэкорд сярэдняй летняй тэмпэратуры (+23,3 °C)<ref>GHCN climate, GISS world climate averages, 1971—2000</ref>.