Салетравая вайна: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
думаю што ци трэба патлумацыць на пощдни чаго, або змяниць на пощначы, бо чыли пашырыла свае уладанні сваім поўначы, а не поўдні
Няма апісаньня зьменаў
Радок 4:
Чылійскія прадпрыемствы пачалі здабычу нітратаў, што ў [[1873]] годзе дало падставу Пэру і Балівіі да ўтварэньня патаемнага [[альянс]]у з мэтай авалоданьня чылійскімі прадпрыемствамі. Па пагадненьні [[1874]] году Чылі гарантавала Балівіі кантроль над спрэчнымі тэрыторыямі, але пры ўмове, што чылійскія кампаніі на 25 гадоў вызваляюцца ад [[падатак|падаткаў]].
 
Нягледзячы на пагадненьні, у [[1878]] годзе прэзыдэнт Балівіі [[Хіларыён Даса]] (''Hilarión Daza'') запатрабаваў падаткі ад прадпрыемстваў, датуючы іх яшчэ [[1874]] годам. Гэта было [[правакацыя]]й на інтэрвэнцыю, якая ў сваю чаргу зьнішчала сілу дзеяньня пагадненьняў па рубяжах. Салетравая вайна скончылася для Чылі значнымі тэрытарыяльнымі пашырэньнямі на поўдні{{Няма крыніцкрыніцы інфармацыі}}. Паміж Чылі і Пэру было падпісана [[Анконскае пагадненьне]], па якім гарады [[Арыка]] (''Arica'') і [[Такна]] (''Tacna'') заставаліся часова пад чылійскім кантролем. Толькі ў [[1929]] годзе Такна быў аддадзены Пэру, Арыка так і застаўся ў Чылі. Балівія страціла выхад у Пацыфіку і таксама шматлікія тэрыторыі пустыні Атакама, што было прызнана Балівіяй у пагадненьні [[1904]] году. Але Балівія і па сёньняшні дзень патрабуе ад Чылі свабодны выхад да [[Ціхі акіян|Ціхага акіяна]].
 
== Гісторыя разьвіцця канфлікту ==