Генэалёгія: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне |
афармленьне, артаграфія |
||
Радок 1:
'''Генэалёгія''' або '''радавод''' {{Мова-el|γενεαλογία}} ад {{Мова-el|γενεά}} ({{Мова-la|genea}}) — «[[
Для вывучэньня радаводу вусныя апавяданьні, гістарычныя запісы, генэалягічны аналіз і іншыя крыніцы, якія могуць пацьвердзіць сямейнае сваяцтва і выявіць радавод членаў сям’і. Вынікі генэалягічных дасьледаваньняў адлюстроўваюцца ў графіках або з дапамогай росьпісаў. Зьвязаная з такімі сумежнымі навукамі, як [[геральдыка]], [[дыпляматыка]], [[краязнаўства]], [[гісторыя]] і іншыя. Імкненьне да сямейнай гісторыі, як правіла, фармуюцца празь некалькі матываў, у тым ліку жаданьне вызначыць месца сваёй сям’і ў гісторыі, пачуцьцё адказнасьці, каб захаваць мінулае для будучых пакаленьняў і пачуцьцё самаздаволеньня<ref>Ronald Bishop // «In the Grand Scheme of Things: An Exploration of the Meaning of Genealogical Research», Journal Of Popular Culture, 2008, № 41(3), P. 393—412 {{ref-en}}</ref>
Радок 6:
== Асноўнае паняцьце ==
== Агульнае распаўсюджваньне ==
У сучасных энцыкляпэдычных слоўнікавых артыкулах тэрмін генэалёгія пачынаецца зь біблейскага [[Стары Запавет|старазаветнага]] падзелу. У [[Біблія|Бібліі]] паспавядаецца аб паходжаньні і сваяцтве ўсіх шматлікіх народаў<ref name="Недосекіна"/>, аб рэлігійнай традыцыі ў юдаізьме (сьвятарскае права служэньня лявітаў) і пра радаводу заснавальніка [[хрысьціянства]] [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]] ([[Эвангельле паводле Мацьвея|Мв]]. 1:1-15)<ref>Архимандрит Никифор // «Библейская энциклопедія» (иллюстрированная полная популярная), г. Москва 1891 г., С. 606 ({{Мова-ru|Родословіе Іисуса Христа}}) {{ref-ru}}</ref>, пра нашчадкаў Мухамеда ў ісламе і
Апавяданьні пра паходжаньне народаў, дынастый і шляхетных сем’яў (манархічная права арыстакратыі) атрымалі шырокае распаўсюджваньне ў многіх краінах Эўропы ў раньнім Сярэднявеччы, таму росквіт генэалёгіі прыпадае на разьвіцьцё фэадалізму. Калі ў грамадзтве зьявілася ўласнасьць і пачаліся абмеркаваньня пытаньня яе атрыманьня ў спадчыну, асабліва важная было ведаць ступені сваяцтва. У Англіі і Францыі ў XVI стагодзьдзі зьявіліся дзяржаўныя пасады, якія адказвалі за правільнасьць складаньня радаводаў<ref name="Недосекіна"/>.
Радок 16:
Пад імем кожнай персоны ставяцца значкі:
: ж — з датай нараджэньня (і месца);
: ∞ — з датай шлюбу (і месца);▼
: + — з датай сьмерці (і месца)▼
▲∞ — з датай шлюбу (і месца);
▲+ — з датай сьмерці (і месца)
▲і інш..
Злучацца гарызантальна клямарам, дзе ўверсе — нашчадак, а зь нізу — бацькі і маці, дзяды і бабулі.
Радок 29 ⟶ 27:
Існуюць праграмныя сыстэмы кіраваньня генэалягічным дасьледаваньням і аналізам, у прыватнасьці пад «вольнымі ліцэнзіямі» распаўсюджваюцца прадукты: «LifeLines», «GRAMPS».
==
{{Калёнкі|
* [[Сям’я]]
* [[Бацька]]
Радок 38 ⟶ 36:
* [[Дзед]]
* [[Бабуля]]
{{Канец калёнкі}}▼
▲{{Канец калёнкі}}
== Крыніцы ==
{{Крыніцы|2}}
Радок 50 ⟶ 48:
== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons}}
* [http://diderix.petergen.com/metod.htm Кочевых Сергей Владимирович // «Методическое пособие по проведению генеалогических разысканий. Основы генеалогической культуры», г. СПб, 2006—2013 гг.]
[[Катэгорыя:Генэалёгія| ]]▼
▲[[Катэгорыя:Генэалёгія]]
[[Катэгорыя:Сацыялёгія]]
[[Катэгорыя:Сям’я]]
|