Ліцьвіны: розьніца паміж вэрсіямі

Напрыканцы 18 ст., ужо за расейскага панаваньня, беларуская мова працягвала называцца «літоўскай». Гэтак, нават адданы цэсарыцы Кацярыне ІІ праваслаўны ўладыка В.Садкоўскі пагражаў беларускім сьвятарам на [[Слуцак|слуцкім]] епархіяльным зборы: «Я вас скорэню, знішчу, штоб і языка не было вашого проклятого ''літовского'' і вас саміх; я вас у зсылкі парассылаю альбо ў салдаты пааддаю, а сваіх з-за кардону пановажу!»<ref name="Старажытная Літва і сучасная Летува"/>.

 

 

Асабісты сакратар караля Казіміра Ягайлавіча італьянскі гуманіст Філіп Калімах у сваім твору, прысьвечаным жыцьцю Кардынала Зьбігнева Алясьніцкага, дае зьвесткі пра звычаі і мову ліцьвіноў “… хвалілі (Ліцьвіны) лясы, камяні, аддалённыя месцы, азёры і розныя пачвары, асабліва вужаку, які на іх мове завецца Gyvote” (па-жамойцку – “зьмяя”).<ref>Litifani … ante omnia serpentem, quem Gyvotem lingua sua dicunt [http://kpbc.umk.pl/dlibra/editions-content?id=12939 Callimachus Buonacorsi P. Vita et mores Sbignei Cardinalis // Pomniki dziejowe Polski. Warszawa, 1961. T. 6. P. 245]</ref>.

{{Канец цытаты}}

 

 

== Адкуль узяліся «беларусы» і «Белая Русь»? ==