Вікіпэдыя

Лукаш Дзекуць-Малей: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
выпраўленьне спасылак
Радок 4:
|партрэт = Dziekuć-Malej.jpg
|памер =
|апісаньне = значак
|імя пры нараджэньні =
|род дзейнасьці = [[Перакладнікперакладнік]], хрысьціянскі прапаведнік
|дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|1|10|1888}}
|месца нараджэньня = [[Слонім]], [[Гарадзенская губэрня]], [[Паўночна-Заходні край]], [[Расейская імпэрыя]]
|грамадзянства =
|падданства =
|дата сьмерці = {{Памёр|20|1|1955|гадоў=66}}
|месца сьмерці = [[Гданьск]], [[Польская Народная Рэспубліка]]
|бацька = Мікалай Дзекуць-Малей
Радок 25:
 
== Біяграфія ==
[[Файл:Evangelle Dzekuc malej.jpg|міні|значак|Выданьне Эвангельля, 1991 ггод]]
Зь сям’і настаўніка, Маці — Марыя з Тарасевічаў, бацька Мікалай. У чатыры гады застаўся без бацькоў. Да 16 гадоў выхоўваўся ў сям’і пэдагогаў Фунтаў. Скончыў [[слонім]]скую сярэднюю вучэльню, настаўніцкую сэмінарыю ([[1906]]). Працаваў настаўнікам, пазьней інспэктарам народнае адукацыі. Служыў у расейскім войску ў [[Беласток]]у, дзе пазнаёміўся зь вернікамі эвангельска-баптысцкага веравызнаньня, стаў наведваць іх малітоўныя зборы. У ноч з [[31 сьнежня]] [[1911]] на [[1 студзеня]] [[1912]] у [[Беласток]]у на рацэ [[Супрасьль (рака)|Супрасьль]] прыняў водны хрост паводле баптысцкага абраду. Водны хрост удзяліў прэсьбітар беластоцкае царквы Раман Хамяк.
 
У [[1912]] (або пачатку [[1913]]) пачаў прапаведаваць, за што быў арыштаваны ў [[Лыскава (Берасьцейская вобласьць)|Лыскаве]] ([[Пружанскі раён]]) і прывезены ў турму ў [[Берасьце]]. У [[1913]] стаў студэнтам першых біблейскіх курсаў эвангельскіх хрысьціянаў у [[Санкт-Пецярбург]]у І. С. Праханава. У [[1915]] пачаў вучыцца ў духоўнай сэмінарыі.
 
Пасьля [[1916]] (ці [[1917]]?) заняўся душпастырскай працай у [[Горадня|Горадні]]. У канцы [[1918]] прызначаны [[Летува|летувіскім]] урадам камісарам крэйзу [[Крынкі (горад)|Крынкі]] — [[Луна]]. Удзельнік {{Не перакладзена|Гарадзенскі беларускі сялянскі зьезд|Гарадзенскага беларускага сялянскага зьезду|be|Гродзенскі беларускі сялянскі з'езд}} [[15 сьнежня|15]]-—[[16 сьнежня]] [[1918]], на якім быў абраны ў Гарадзенскую павятовую раду і аргкамітэт па скліканьні Краёвага беларускага зьезду. Прыяжджаў у Горадню з Крынак [[30 сьнежня]] [[1918]] і [[16 студзеня]] [[1919]].
 
Сябра [[Камітэт нацыянальнага адраджэньня Беларусі|Камітэту нацыянальнага адраджэньня Беларусі]], клюбу «[[Беларуская хатка (Менск)|Беларуская хатка]]». Быў арыштаваны польскімі ўладамі [[13 лютага]] [[1919]] і ў [[красавік]]у [[1919]]. Адзін зьз ініцыятараў стварэньня Грамады беларускай моладзі ў траўні [[1919]]. Скарбнік арганізацыі і актор яе драматычнае сэкцыі. [[26 сакавіка]] разам з [[Павал Аляксюк|П. Алексюком]] удзельнічаў у беларуска-польскіх перамовах у Горадні. Зь ліпеня [[1919]] — старшыня Гарадзенскае цэнтральнае беларускае настаўніцкай рады, з чэрвеня [[1920]] — Гарадзенскае беларускае школьнае рады. Уваходзіў у склад прэзыдыюму [[Цэнтральная беларуская школьная рада|Цэнтральнае беларускае школьнае рады]] ў Менску. Кіраўнік беларускага дзіцячага прытулку. Восеньню [[1919]] году скончыў [[Віленскія беларускія настаўніцкія курсы (1919)|беларускія настаўніцкія курсы]] ў [[Вільня|Вільні]], тады ж зьмяніў П. Алексюка ў складзе Гарадзенскае гарадзкое рады. У сярэдзіне лістапада [[1919]] адаслаў у Вільню пратэст ад імя гарадзенскіх беларускіх арганізацыяў супраць летувіскіх замахаў на Гарадзеншчыну.
 
[[20 лістапада]] [[1919]] [[Антон Луцкевіч|А. Луцкевіч]] перадаў пры сустрэчы [[Юзаф Пілсудзкі|Ю. Пілсудзкаму]] сабраныя Л. Дзекуць-Малеям матэрыялы аб перашкодзе з боку польскіх уладаў у адкрыцьці беларускіх школак на Гарадзеншчыне. [[29 лістапада]] [[1919]] атрымаў ад А. Луцкевіча для беларускіх арганізацыяў Гарадзеншчыны 25 тысячаў марак. Тады ж, магчыма, хварэў на тыф і быў арыштаваны ў трэці раз.
 
На пачатку [[1920]] — сябра {{Не перакладзена|[[Беларускі нацыянальны камітэт (Горадня)|Гарадзенскага БНК|be|Беларускі нацыянальны камітэт, Гродна}}]]. [[19 ліпеня]] [[1920]], падчас польскае эвакуацыі з Горадні, [[Вацлаў Іваноўскі|В. Іваноўскі]] выдаў яму з Цэнтральнае касы [[БНР]] 2 тысячы марак грашовага крэдыту. У канцы ліпеня — жніўні [[1920]] зьяўляўся кіраўніком пададдзелу ясьляў і прытулкаў пры аддзеле сацзабесьпячэньня Гарадзенскага рэўкому. Абвінавачваўся Я. Антонавым у карупцыі й прысваеньні грошаў. Паводле У. Шалешкі, узначальваў гарадзенскіх баптыстаў і нават выпускаў уласны баптысцкі друкаваны орган на беларускай мове. Летам [[1921]] году зноў арыштаваны і вывезены ў Беластоцкую турму. З [[1921]] — сябра [[Беларускае таварыства дапамогі ахвярам вайны|Беларускага таварыства дапамогі ахвярам вайны]].
 
Ад канца [[1921]] жыў у Берасьці, куды быў высланы польскімі ўладамі. Пачаў прапаведаваць у акрузе і стварыў суполку эвангельскіх хрысьціянаў-баптыстаў у горадзе. Яшчэ ад 1920 супрацоўнічаў з Грэгарам — кіраўніком баптысцкай місіі ў [[Лодзь|Лодзі]]. У траўні [[1922]] хрысьціў дзеяча «[[Зялёны Дуб|Зялёнага дубу]]» [[Уладзімер Ксяневіч|У. Ксяневіча-«Грача»]]. У [[1920]]—[[1924]] пераклаў 17 рэлігійных брашур на [[беларуская мова|беларускую мову]], у тым ліку разам з [[Антон Луцкевіч|А. Луцкевічам]] выдаў у [[1931]] «[[Біблія Дзекуць-Малея|Новы Запавет і Псальмы]]» ([[Хельсынкі|Гельсінгфорс]]). У сьнежні [[1927]] адкрыў малітоўны дом, пры якім арганізаваў кравецкія і пчалярскія курсы. Пазьней там сама адчыніў дзіцячы прытулак і нядзельную школу.
Радок 45:
 
== Сям’я ==
Жонка — беларуская настаўніца Серафіма Кішка, дачка Адама й Марыі (нарадзілася [[8 верасьня]] [[1898]], [[ГародняГорадня]], хрост прыняла ў [[люты]]млютым [[1922]]). Скончыла Гарадзенскую гімназію. Арганізавала ў Берасьці моладзевы рух, які пазьней рэарганізаваўся ў хор. У іх нарадзіліся пяцёра дзяцей. Сыны Ліка (нар. [[1924]]-), Лёня (нарадзіўся [[1925]], памёр у дзяцінстве), Даніла (нар. [[6 красавіка]] [[1930]]-), дочкі Серафіма (нар. [[13 сакавіка]] [[1928]]-) і Альжбета (нар. [[8 лютага]] [[1929]]-). Была рэпрэсаваная (1941—1946). Арыштаваная 19.06.1941 і зь дзецьмі вывезеная ў Алтайскі край.▼
 
▲Жонка — беларуская настаўніца Серафіма Кішка, дачка Адама й Марыі (нарадзілася [[8 верасьня]] [[1898]], [[Гародня]], хрост прыняла ў [[люты]]м [[1922]]). Скончыла Гарадзенскую гімназію. Арганізавала ў Берасьці моладзевы рух, які пазьней рэарганізаваўся ў хор. У іх нарадзіліся пяцёра дзяцей. Сыны Ліка ([[1924]]-), Лёня (нарадзіўся [[1925]], памёр у дзяцінстве), Даніла ([[6 красавіка]] [[1930]]-), дочкі Серафіма ([[13 сакавіка]] [[1928]]-) і Альжбета ([[8 лютага]] [[1929]]-). Была рэпрэсаваная (1941—1946). Арыштаваная 19.06.1941 і зь дзецьмі вывезеная ў Алтайскі край.
 
== Памяць ==
Прозьвішчам Дзекуць-Малея названая адна з цэнтральных вуліцаў Гданьска[[Гданьск]]у.
 
== Крыніцы ==
Радок 57 ⟶ 56:
* {{Літаратура/Даведнік Маракова|РЛ|1|РЛ1-3|РЛ1-3}}
* {{Артыкул
| аўтар = [[Гай Пікарда|Picarda G.]]
| загаловак = The Heavenly Fire: A Study of the Origins of the New Testament and Psalms (1931)
| арыгінал =
| спасылка =
| мова =
| адказны =
| аўтар выданьня =
| выданьне = Божым шляхам
| тып =
| месца = London
| выдавецтва =
| год = 1975
| выпуск =
| том =
| нумар = 1—2 (143—144)
| старонкі = 9—24
| isbn =
| issn =
}}
 
Радок 91 ⟶ 90:
[[Катэгорыя:Удзельнікі Другога ўсебеларускага кангрэсу]]
[[Катэгорыя:Беларусы ў Польшчы]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў Гданьску]]▼
[[Катэгорыя:Пратэстанцкія перакладчыкі Бібліі]]
[[Катэгорыя:Перакладчыкі Бібліі на беларускую мову]]
▲[[Катэгорыя:Памерлі ў Гданьску]]
 
{{Link GA|pl}}
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Лукаш_Дзекуць-Малей»