Андрэй Бурдзейка: розьніца паміж вэрсіямі

| Месца працы = Беларускі дзяржаўны музеймузэй

'''АндрэйАндрэ́й ВікенцьевічВіке́нцьевіч БурдзейкаБурдзе́йка''' ({{Дата ў старым стылі|[[20 чэрвеня]]|[[1899]]|8 чэрвеня}}, [[Менск]] — [[1941]] ?) — беларускі гісторык, даследчыкдасьледчык гісторыі беларускага права.

Нарадзіўся ў Мінску [[20 чэрвеня|8 (20) чэрвеня]] [[1899]] году. У [[1925]] году скончыў [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|БДУ]]. Яго нaвуковым кіраўніком быў рэктар БДУ [[Уладзімер Пічэта]]. Працаваў навуковым супрацоўнікам у Беларускім дзяржаўным музеімузэі. Вывучаў Статуты ВКЛ. Даказаў існаваннеіснаваньне прыгонніцтвапрыгоньніцтва ў ВКЛ. Упершыню ў беларускай гістарыяграфіі адзначыў ролю [[Наваградак|Навагрудка]] як сталіцы ВКЛ у ХІІІ ст.

Арыштаваны АДПУ БССР [[19 ліпеня]] [[1930]] году па справе «[[Саюз вызваленьня Беларусі|Саюзу вызваленнявызваленьня Беларусі]]». [[10 красавіка]] [[1931]] году асуджаны на 5 гадоў ссылкі, якую адбываў у [[Елабуз]]е ([[Татарстан]]). Рэабілітаваны ў [[1957]] годзе.

*Нарыс сацыяльна-эканамічнага жыццяжыцьця места Навагрудку ў XVI ст. // Гістарычна-археалагічныархеалягічны зборнік. 1927, № 1

*ЗемлеўласнікЗемлеўласьнік і земляроб па Літоўскаму статуту 1566 г. // Працы БДУ. 1927, № 14—15; 1928, № 20.