Беларускі рэспубліканскі тэатар юнага гледача: розьніца паміж вэрсіямі

}}</ref> У [[1951]] годзе на бюро ЦК КП(б) Беларусі была прынятапрынятая пастанова пабудаваць у 1951-52 гг. ў Менску дзіцячы рэспубліканскі тэатар, выкарыстаўшы дзеля гэтага каробку, што належыланалежала менскаму палацу піянэраў.<ref>Пратакол пасяджэння № 139 ад 2 сакавіка 1951 году / Нацыянальны архіў, Ф.4П, вопіс 81, справа 405, ліст 27.</ref>

У верасьні [[1955]] году быў падпісаны загад міністра культуры БССР [[Рыгор Кісялёў|Р. Кісялёва]] аб стварэньні Беларускага рэспубліканскага тэатру юнага гледача і [[8 красавіка]] [[1956]] году тэатар адкрыў свае дзьверы ізноў. [[Уладзімер Стэльмах]], які быў празначаныпрызначаны дырэктарам тэатру, вельмі хацеў, каб не парывалася сувязь з даваенным тэатрам, каб сучасны стаў працягам яго дзейнасьці. Але ж кіраўніцтва рэспублікі вырашыла інакш. Магчымай прычынай афіцыйнага стварэньня дзіцячага тэатру наноў можа быць тое, што ў час вайны частка актораў ТЮГ засталася ў акупаваным Менску і працавала ў Гарадзкім тэатры.<ref name="teatr"/>

Пераемнасьць даваеннага і сучаснага тэатраў юнага гледача, а таксама агульныя мастацка-пэдагагічныя прынцыпы іх дзейнасьці — відавочныя. Перадусім на працягу ягоўсёй гісторыі тэатру была ўласьцівая арыентацыя на нацыянальны рэпэртуар. На адкрыцьці тэатру М. Кавязін спрабаваў паказаць (праўда, няўдала) напісаную для тэатру п’есу «На штурм» [[Янка Маўр|Я. Маўра]]. У [[1936]] годзе зьявіліся «Мікола Гоман» [[Васіль Сташэўскі|В. Сташэўскага]] (п’еса і спэктакль былі высока ацэненыя крытыкай) і «Ная» [[Міхась Зарэцкі|М. Зарэцкага]]. Л. Мазалеўская заахвоціла зьяўленьне п’есаў Я. Пасава, А. Гутковіча, У. Хазанскага, [[Артур Вольскі|А. Вольскага]], [[Пятрусь Макаль|П. Макаля]], І. Козела (спэктакль «Папараць-кветка» стаў візытоўкай тэатру на шмат гадоў і атрымаў дыплём першай ступені Ўсесаюзнага фэстывалю тэатраў юнага гледача ў [[1958]] годзе).<ref name="teatr"/>

* «АднакласнікіАднаклясьнікі» (Ю. Кулік)

* «Майго юнацтва крылы»

* «Шытая лялька Рэгэдзі Эн» ([[Ўільям Гібсан|УЎ. Гібсан]])

Будынак тэатру (вуліца Энгельса, 26) зьяўляецца помнікам савецкай архітэктуры, прыкладам творчага выкарыстаньня элемэнтаў клясыцыстычнай архітэктуры клясыцызму. Пабудаваны ў [[1936]]—[[1937]] гадох (арх. Аляксандар Воінаў, Уладзімер Вараксін) у адным комплексе з палацам піянэраў і школьнікаў (вул. Кірава, 16). Разбураны ў гады [[Вялікая Айчынная вайна|вайны]] і адноўлены ў [[1952]]—[[1954]] гадох у некалькі зьмененым выглядзе. Часткова была выкарыстанавыкарыстаная старая каробка будынкабудынку з прыбудовай новай сцэнічнай часткі. Галоўны фасад у асноўных рысах захаваў даваеннае архітэктурнае вырашэньне. Нягледзячы на распрацоўку праекту капітальнага рамонту ў [[1972]] годзе, да нашага часу захавалася аздабленьне [[інтэр'ерінтэр’ер]]аў, выкананае паводле праекту аднаўленьня тэатру ў [[1951]]—[[1952]] гадох пад кіраўніцтвам Аляксандра Воінава і Любові Усавай.<ref name="ГККРБ"/>

У [[2007]] годзе комплексу тэатру юнага гледача і палацу піянэраў і школьнікаў нададзены статус [[Дзяржаўны спіссьпіс гісторыка-культурных каштоўнасцейкаштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь|гісторыка-культурнай каштоўнасцікаштоўнасьці рэспубліканскага значэннязначэньня]].<ref name="ГККРБ">{{крыніцы/ГККРБ-2009|}}</ref>