Зьвяз беларускіх патрыётаў: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвяз беларускіх патрыётаў узьнікузьнікнуў на пачатку [[1946]] году ў [[Глыбокае|Глыбокім]] і [[Паставы|Паставах]]. Летам 1946 году зьявілася падпольная патрыятычная арганізацыя ў [[Слонім|Слоніме]], якая мела кансьпірацыйную назву "[[Чайка (арганізацыя)|Чайка]]". Заснавалі яе маладыя настаўнікі. На працягу году падобныя суполкі ствараюцца ў [[Баранавічы|Баранавічах]], [[Берасьце|Берасьці]], [[НавагародакНаваградак|НавагародкуНаваградку]], [[Жыровічы|Жыровічах]]. Улетку 1946 году суполкі з Баранавічаў, СлонімаСлоніму і НавагарадкуНаваградку аб'ядноўваюцца ў Цэнтар Беларускага Вызваленчага Руху пад кіраўніцтвам [[Васіль Супрун|Васіля Супруна]]. Летам 1947 году ўзьніклі абласныя структуры кіраваньня, якія ўзначалілі [[Алесь Барэйка]] ([[Баранавіцкая вобласьць]]), [[Мікола Макарэвіч]] ([[Берасьцейская вобласьць]]), [[Сяргей Яноўскі]] ([[МаладзечанскаяМаладэчанская вобласьць]]) і [[Мікола Ляскавец]] (Пінская вобласьць). У гэты ж час прынятая канчатковая назва руху — "Саюз беларускіх патрыётаў". Зімой [[1947]] году арганізацыя была зьліквідаваная савецкімі органамі дзяржбясьпекі. Адбыліся два ваенныя [[Трыбунал|трыбуналы]] ў Баранавічах і [[Менск|Менску]]. ЧленаўЧальцоў ЗБП абвінавацілі ў [[Фашызм|фашызмефашызьме]] і пакаралі расстрэламі, лягэрамілягерамі і турэмнымі тэрмінамі.

Галоўныя мэты, якія ставілі перад сабой актывісты ЗБП: паляпшэньне [[Дабрабыт|дабрабыту]] насельніцтва, абарона нацыянальных і грамадзянскіх правоў, выратаваньне [[Беларуская мова|беларускай мовы]] ва ўмовах інтэнсіўнай [[Расеізацыя|расеізацыі]]. Канчатковай мэтай згуртаваньня была пабудова незалежнай народнай ліцьвінска-беларускай дзяржавы. Дзейнасьць ЗБП не магла быць незаўважнай для савецкай улады, і ўзімку 1947 году ЗБП быў разгромлены з удзелам [[Правакацыя|правакатараў]].