[[Файл:Yahya Muhammad Hamid ed-Din.jpg|міні|Ях’я Мухамэд Хамід-ад-дзін]]
'''Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін''' ([[1869]] — [[17 лютага]] [[1948]]) — дзяржаўны дзяяч Емена[[Емэн]]у. У [[1904]] г. был абраны імамам сэкты [[Зэйдзіты|зэйдзітаў]] і ўзначаліў паўстаньне еменскіхемэнскіх зейдзітскіхзэйдзіцкіх пляменплямёнаў супрпаць панаванняпанаваньня [[Асманская імперыяімпэрыя|Асманскай імперыіімпэрыі]]. У [[1911]] г. заключылзаключыў з турэцкім султанам пагадненьне, паводле якога раён зэдзіцкіх плямёнаў атрымаў унутраную аўтаномію. Пасьля распаду [[Асманская імпэрыя|Асманскай імпэрыі]] ў [[1918]] г., Ях’я прыняў тытул караля ЕменаЕмэну. Аб’ядналАб’яднаў разрозьненныя еменскіяемэнскія плямёны ў рамках адзінага ЕменскагаЕмэнскага мутавакілійскага каралеўства. [[1 лістапада]] [[1928]] г. заключылзаключыў з [[СССР]] дагавор аб сяброўстве і гандлі (г. зв. «Дагавор ў Сана»). Прытрымваючыся антызаходніх пазыцыяў у знешняйзамежнай палітыцы, праводзіў у краіне курс на захаваньне і ўмацаваньне рэакцыйнага дыктатарскага рэжыму. З мэтай перашкодзіць заходняй экспансіі і закансэрваваць існуючыя сацыяльна-эканамічныя адносіны праводзіў палітыку самаізаляцыі ЕменаЕмэну. Забіты ў выніку змовы.
