Мовазнаўства: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Dymitr (гутаркі | унёсак)
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
стыль, артаграфія
Радок 1:
'''Мовазна́ўства''', '''Лінгві́стыка''' — [[навука]] аб натуральнайбудове, чалавецкайфункцыянаваньні мовей наогулразьвіцьці ды[[мова]]ў аб усіх мовах свету як аб яе прыватных прадстаўнікахсьвету.
 
== Разьдзелы ==
* '''Агульнае мовазнаўства''' займаецца вывучэньнем рысрысаў, уласьцівых ''любой'' мове. Лінгвістычныя дасьледаваньні могуць праводзіцца як дэдуктыўнаіндуктыўна (эмпірычна, з дапамогай тыпалёгіі), так і дэдуктыўна (дасьледаваньне агульначалавецкіхагульначалавечых заканамернасьцейзаканамернасьцяў функцыянаваньня мовы, вылучэньне [[унівэрсаліі мовы|унівэрсалійўнівэрсаліяў]], асаблівасьцейасаблівасьцяў любога [[маўленчы акт|маўленчага актаакту]] ды іншых).
* '''Прыватнае мовазнаўства''' займаецца вывучэньнем або асобнай мовы ([[русістыкабеларусістыка]], [[япаністыка]] ды іншыя), або групы роднасных моўмоваў ([[раманістыка]], [[германістыка]], [[цюркалёгія]] ды іншыя), або геаграфічныя зоны, у якіх групуюцца арэяльнаарэальна і/ці тыпалягічна блізкія мовы ([[балканістыкабальканістыка]], [[каўказазнаўства]] ды іншыя).
 
Часам па найбольш агульным аб’екце вывучэньня мовазнаўства падзяляюць на ўнутранае ды зьнешняе. '''Унутранае мовазнаўства''' вывучае, у першую чаргу, структуру пляна выражэньня і пляна зьместу, і менш цікавіцца экстралінгвістычнымі (пазамоўнымі) зьявамі, зьвязанымі з моўнымі знакамі, а '''зьнешняе мовазнаўства''' дасьледуе сувязь лінгвістычных і экстралінгвістычных зьяўзьяваў. Зрэшты, падзел на ўнутраную і зьнешнюю лінгвістыку досыць умоўнаеумоўны.
* '''Агульнае мовазнаўства''' займаецца вывучэньнем рыс, уласьцівых ''любой'' мове. Лінгвістычныя дасьледаваньні могуць праводзіцца як дэдуктыўна (эмпірычна, з дапамогай тыпалёгіі), так і дэдуктыўна (дасьледаваньне агульначалавецкіх заканамернасьцей функцыянаваньня мовы, вылучэньне [[унівэрсаліі мовы|унівэрсалій]], асаблівасьцей любога [[маўленчы акт|маўленчага акта]] ды іншых).
* '''Прыватнае мовазнаўства''' займаецца вывучэньнем або асобнай мовы ([[русістыка]], [[япаністыка]] ды іншыя), або групы роднасных моў ([[раманістыка]], [[германістыка]], [[цюркалёгія]] ды іншыя), або геаграфічныя зоны, у якіх групуюцца арэяльна і/ці тыпалягічна блізкія мовы ([[балканістыка]], [[каўказазнаўства]] ды іншыя).
 
Як у агульным мовазнаўстве, так і ў прыватных галінах навукі вылучаюцца асобныя вобласьці, зьвязаныя найперш з узроўневай структурай плянапляну выражэньня моўных адзінак:
Часам па найбольш агульным аб’екце вывучэньня мовазнаўства падзяляюць на ўнутранае ды зьнешняе. '''Унутранае мовазнаўства''' вывучае, у першую чаргу, структуру пляна выражэньня і пляна зьместу, і менш цікавіцца экстралінгвістычнымі (пазамоўнымі) зьявамі, зьвязанымі з моўнымі знакамі, а '''зьнешняе мовазнаўства''' дасьледуе сувязь лінгвістычных і экстралінгвістычных зьяў. Зрэшты, падзел на ўнутраную і зьнешнюю лінгвістыку досыць умоўнае.
* [[фанэтыка]] ды [[фаналёгія]] арыентаваныя на гукавы ўзровень мовы. Прадмет [[фанэтыка|фанэтыкі]] — гукі мовы ва ўсёй іх разнастайнасьці, а іменна акустычныя (фізычныя) ды артыкуляцыйныя (фізіялягічныя) адметнасьці тых ці іншых гукаў. [[Фаналёгія]] вывучае гукі з функцыянальнага ды сыстэмнага пункту гледжаньня. Прадметам [[Фаналёгія|фаналёгіі]] зьяўляюцца сэгмэнтныя [[фанэма|фанэмы]] і/ці фаналягічныя дыферэнцыйныядыфэрэнцыйныя прыкметы, радзей [[склад]]ы ці [[сілябэма|сілябэмы]] (напрыклад, у [[тыбэцкая мова|тыбэцкай мове]]), а таксама супрасэгмэнтны ўзровень ([[націск]], [[інтанацыя]], [[тон]] і г. д.).
 
* [[марфаналёгія]], прадметам якой зьяўляецца вывучэньне фаналягічнага складу [[морфа|морф]] (частак славаформсловаформаў) і разнастайныя граматычна абумоўленыя фанэмныя чаргаваньні.
Як у агульным мовазнаўстве, так і ў прыватных галінах навукі вылучаюцца асобныя вобласьці, зьвязаныя найперш з узроўневай структурай пляна выражэньня моўных адзінак:
* [[фанэтыка]] ды [[фаналёгія]] арыентаваныя на гукавы ўзровень мовы. Прадмет [[фанэтыка|фанэтыкі]] — гукі мовы ва ўсёй іх разнастайнасьці, а іменна акустычныя (фізычныя) ды артыкуляцыйныя (фізіялягічныя) адметнасьці тых ці іншых гукаў. [[Фаналёгія]] вывучае гукі з функцыянальнага ды сыстэмнага пункту гледжаньня. Прадметам [[Фаналёгія|фаналёгіі]] зьяўляюцца сэгмэнтныя [[фанэма|фанэмы]] і/ці фаналягічныя дыферэнцыйныя прыкметы, радзей [[склад]]ы ці [[сілябэма|сілябэмы]] (напрыклад, у [[тыбэцкая мова|тыбэцкай мове]]), а таксама супрасэгмэнтны ўзровень ([[націск]], [[інтанацыя]], [[тон]] і г. д.).
* [[марфаналёгія]], прадметам якой зьяўляецца вывучэньне фаналягічнага складу [[морфа|морф]] (частак славаформ) і разнастайныя граматычна абумоўленыя фанэмныя чаргаваньні.
* [[граматыка]] — разьдзел мовазнаўства, які дасьледуе марфэмы, морфы, марфалягічныя часткі словаў і іх спалучэньні. У граматыцы вылучаюць два вялікія падразьдзелы — гэта
* [[марфалёгія]] і яе падразьдзелы — [[словаўтварэньне]] і [[словазьмяненьне]] ды
Радок 17 ⟶ 16:
* [[фразэалёгія]]
* [[сэмантычны сынтаксіс]]
* [[лексікалёгіялексыкалёгія]], якая дасьледуе «моцную сэмантыку» слоўсловаў
* [[лексікаграфіялексыкаграфія]],
* [[стылістыка]].
 
=== Глядзіце таксама ===
 
* [[Інтэрлінгвістыка]]
* [[Лінгвістыка унівэрсалій]]
* [[Псыхалінгвістыка]]
* [[СеміятычнаяСэміятычная канцэпцыя мовы]]
* [[Сынхранічнае і дыяхранічнае мовазнаўства]]
* [[Соцыялінгвістыка]]