Акіянія: розьніца паміж вэрсіямі

Акіянію засяляюць каля 12,3 млн чалавек ([[1993]]), што складае 0,2% сусьветнага насельніцтва. Але заселены выспы нераўнамерна: ад больш чым 250 жыхароў на км² ([[Тонга]] (500 чал/км²), [[Науру]] (476), [[Маршалавы выспы]] (287), [[Гуам]] (257), [[Амэрыканскае Самоа]] (251)) да менш чым 10 жыхароў на км²: [[Папуа-Новая Гвінэя]] (8). Вялікая колькасьць маленькіх выспаў незаселена. [[Карэнныя жыхары]]: [[папуасы]] (каля 3,1 млн чал.), [[меланэзійцы]] (каля 1 млн чал.), [[палінэзійцы]] (каля 870 тысячтысячаў чал.), [[мікранэзійцы]] (каля 180 тыс. чал.)

Большасьць крінаў Акіяніі мае вельмі слабую эканоміку, што зьвязана ззь некалькімі прычынамі: абмежаванасьцю прыродных багацтваў, оддаленасьцю ад сусьветных рынкаў збыту прадукцыі, дэфіцытам высокакваліфікаваных спэцыялістаў. Многія дзяржавы залежаць ад фінансавай дапамогі іншых краінаў.

Аснову эканомікі большасьці краінаў Акіяніі складае сельская гаспадарка (вытворчасьць копры і пальмавага масла) і рыбалоўства. Сярод найбольш важных сельскагаспадарчых культураў выдзяляюцца какосавая пальма, бананы, злебнаезьлебнае дрэва. Валодаючы агромністымі выключнымі эканамічнымі зонамі і неня маючы буйнога рабалавецкага флёта, урады крінаў Акіяніі выдаюць ліцэнзіі на права вылава рыбы судам іншых дзяржаваў (у асноўным Японіі, Тайваня, ЗША), што значна папаўняе дзяржаўны бюджэт. Горнадабывальная прамысловасьць найбольш разьвітая ў Папуа — новай Гвінэі, Наўру, Новай Каледоніі, Новай Зэляндыі.

Значная частка насельніцтва занятая ў дзяржаўным сэктары. У апошні час праводзіцца мера па разьвіцьці турыстычнага сэктара эканомікі.