Кузьма Цярэшчанка: розьніца паміж вэрсіямі

У студзені-лютым [[1919]] камісар Міністэрства беларускіх справаў Літоўскай тарыбы ў [[Беласток]]у, Горадні. [[1 лютага]] [[1919]] прызначаны [[Антон Луцкевіч|Антонам Луцкевічам]] на пасаду міністра ўнутраных справаў БНР<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Андрэй Чарнякевіч]]. [http://pagonia.org/index.php?option|загаловак=com_content&task=view&id=29138&Itemid=19 Паліто за чатыры мільёны] // |выданьне=[[Пагоня (газэта, 1992)|Пагоня]], |дата=[[26 сакавіка]] [[2007]]}}</ref>. Удзельнік клюбу «[[Беларуская хатка]]» ў [[Горадня|Горадні]], адзін з ініцыятараў скліканьня Беларускага зьезду Віленшчыны і Гарадзеншчыны летам [[1919]]. З восені [[1919]] старшыня [[Часовы беларускі нацыянальны камітэт|Часовага Беларускага нацыянальнага камітэта]] ў [[Менск]]у, адзін з кіраўнікоў Цэнтральнага Беларускага саюза сельскай гаспадаркі. Вітаючы начальніка Польскай дзяржавы [[Юзэф Пілсудзкі|Юзэфа Пілсудзкага]] ў [[Менск]]у, Цярэшчанка падзякаваў яму за вызваленьне Гародні, Вільні і Менску і прыгадаў, што ў няволі застаюцца прыналежныя Беларускай Народнай Рэспубліцы гарады — Віцебск, Магілёў, Смаленск<ref>ІІ. Змаганне за сваю дзяржаўнасць // [[Яўген Мірановіч]]. [http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/historia/miranovicz/naviejszaja/naviejszaja_02.htm Навейшая гісторыя Беларусі]. — Беласток: Праграмная Рада Тыднёвіка Беларусаў у Польшчы Ніва, 1999</ref>.

У другой палове [[1920]] знаходзіўся ў [[Варшава|Варшаве]] і заходніх паветах Беларусі. Напрыканцы лістапада [[Беларуская Вайсковая Камісія|Беларуская Вайсковая Камісыя]] накіравала групу афіцэраў з 12 чалавек на чале з Кузьмой Цярэшчанкам на дапамогу ўдзельнікам [[Слуцкі збройны чын|Слуцкага паўстаньня]]. Але да случакоў даехалі толькі 3 афіцэры.