Пётра Сыч: розьніца паміж вэрсіямі

▲===Дзяцінства і юнацтва===

▲Пётра Сыч (поўнае імя Пётра Альфрэд Сыч) нарадзіўся ў сям'і Мар'ыяна і Марыі Сычоў у вёсцы Батурына. Ахрысьцілі яго ў мястэчку Ільля [[Вілейка|Вялейскага павету]]. Пачатковую школу скончыў у роднай вёсцы, а сяміклясную — у вёсцы Хаценчыцы.

▲У [[1929]] пачаў вучобу ў [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскім унівэрсытэце]] на факультэце філязофіі, але праз два гады быў вымушаны кінуць вучобу з прычыны хваробы маці (тады ўжо ўдавы). Ад гэтага часу пачаў журналісцкую працу ў віленскіх [[польская мова|польскамоўных]] газэтах. Адначасова з публіцыстыкай Пётра Сыч распачаў і пісьменьніцкую дзейнасьць. Першы верш, на польскай мове, быў надрукаваны ў [[1932]] годзе ў віленскай газэце «Голас люду». І пад артыкуламі, і пад мастацкімі творамі падпісваўся як Петрэк Вілейскі, а пазьней — крыптонімам "пс" або сваім сапраўдным прозьвішчам. Быў блізка знаёмы з [[Сымон Рак–Міхайлоўскі|Сымонам Рак–Міхайлоўскім]], [[Браніслаў Тарашкевіч|Браніславам Тарашкевічам]].

▲===Другая сусьветная вайна===

▲Напачатку [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]], у [[1939]] годзе, Пётру Сыча мабілізавалі ў польскае войска. Патрапіў у савецкі палон у [[Ашмяны|Ашмянах]], але здолеў уцячы. Пазьней быў арыштаваны бальшавікамі й пасаджаны ў Вялейскую турму, пасьля перавезены ў [[Полацак]], дзе й атрымаў прысуд — 10 гадоў лягеру.

▲Быў сасланы ў лягер у [[Комі]]. У лягерох шмат хварэў, пакутаваў ад невыносных умоваў зьняволеньня, але выжыў – мабыць, таму, што яго ў рэшце рэшт прызначылі мастаком (і ён маляваў партрэты лагернага начальства). У верасьні [[1941]] году на падставе [[дамова Сікорскага–Майскага|дамовы Сікорскага–Майскага]] як польскі грамадзянін Пётра Сыч быў перакінуты спачатку ў Надволжжа, потым у [[Самарканд]], дзе стваралася польская армія генэрала [[Уладыслаў Андэрс|Ўладыслава Андэрса]]. Пётра Сыч як і тысячы іншых беларусаў з заходняй Беларусі далучыўся да войска польскага генэрала. Андэрс не зьбіраўся ваяваць на баку Саветаў і прыклаў шмат намаганьняў, каб вывесьці сваю армію з тэрыторыі [[СССР]], што зрабіць яму ўдалося зь вялікай цяжкасьцю толькі пасьля таго, як [[Вялікая Брытанія]] перакінула частку сваіх войскаў зь Сярэдняга Ўсходу на змаганьне зь японцамі. Месца англічанаў і заняў [[2-і Польскі корпус|Другі польскі корпус]], як пачалі называць армію Андэрса ў [[Іран]]е.