Марфаналёгія: розьніца паміж вэрсіямі

У беларускім мовазнаўстве марфаналёгія не вылучалася ў асобны разьдзел, а зьвесткі аб чаргаваньні [[фанэма]]ў зьмяшчаліся або ў [[марфалёгія|марфалёгіі]], або ў [[фанэтыка|фанэтыцы]]. Гэты не спрыяла глыбокаму і сыстэматычнаму вывучэньню беларускай марфаналёгіі. Адзін зь першых дасьледчыкаў – М. С. Трубяцкі.

 

 

Такім чынам, аб’ектам марфаналёгіі выступаюць мінімальныя значымыя часткі словаў – [[марфэма|марфэмы]]. Вывучэньнем гэтых жа аб’ектаў займаецца і [[марфэміка]]. Аднак [[марфэміка]] разглядае функцыянаваньне марфэмаў у слове, а марфаналёгія – будову марфэмаў і правілы іх спалучальнасьці.

Асноўнымі паняцьцямі, якімі апэрыруе марфаналёгія, зьяўляюцца [[морф]], [[марфэма]], [[аламорф]], [[варыянт марфэмы]] і [[субморф]].

 

 

 

[[bn:রূপধ্বনিতত্ত্ব]]

[[en:Morphophonology]]

[[fa:صرف-واج‌شناسی]]

[[fr:Morphophonologie]]

[[id:Morfofonologi]]

[[nl:Morfofonologie]]

[[nn:Morfofonologi]]

[[tt:Морфонология]]