Цівун: розьніца паміж вэрсіямі

У [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]] цівун — службовая асоба дваровай або мясцовай адміністрацыі. Назва зьвілася ў [[14 стагодзьдзе|14 стагодзьдзі]]. Першапачаткова цівуны былі кіраўнікамі альбо гаспадарамі каралеўскіх маёнткаў. На [[Вялікае Княства Літоўскае|Літве]] такіятакіх маёнткаў было 12, на [[Жамойць|Жамойці]] — 14. Пазьней, калі колькасьць каралеўскіх маёнткаў зьмяншалася, зьменшвалася колькасьць цівуноў і іх функцыі. У [[18 стагодзьдзе|18 стагодзьдзі]] ў Вялікім Княстве Літоўскім засталіся толькі 2 цівуны: віленскі і троцкі, якія выбіраліся земскімі сеймікамі і зацьвярджаліся каралём. На Жамойці засталося 12 цівуноў, яны прыхначалісяпрызначаліся каралём.

Найвышэйшыя пасады дзяржаўных урадоўцаў ВКЛ зьяўляліся выключна гараровыміганаровымі. Адзінай іхнай кампэтэнцыяй было ўваходжаньне ў склад земскіх сеймікаў.