Віталь Вольскі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
спасылка на творы
шаблён
Радок 1:
{{Бяз карткі|Пісьменьнік}}
{{Цёзкі|Вольскі}}
{{Бяз карткі|Пісьменьнік}}
'''Віталь Вольскі''', сапр.: Віталій Фрыдрыхавіч Зэйдэль-Вольскі (нар. [[5 верасьня]] [[1901]], [[Санкт-Пецярбург]] — [[22 жніўня]] [[1988]]) — беларускі празаік, драматург, літаратуразнавец, краязнавец, палітычны дзяяч. Кандыдат філялягічных навук.
|Імя = Віталь Вольскі
|Арыгінал імя =
|Жанчына =
|Партрэт =
|Памер =
|Апісаньне =
|Імя пры нараджэньні = Віталь Фрыдрыхавіч Зэйдэль-Вольскі
|Псэўданімы =
|Нарадзіўся = [[5 верасьня]] [[1901]]<br />[[Санкт-Пецярбург]]
|Памёр = [[22 жніўня]] [[1988]]
|Грамадзянства =
|Род дзейнасьці =
|Гады актыўнасьці = 1926—1988
|Напрамак =
|Жанр =
|Дэбют =
|Значныя творы =
|Прэміі =
|Подпіс =
|Апісаньне подпісу =
|ВікіКрыніца =
|ВікіКрыніца пераклады на беларускую =
|Палічка =
|Сайт =
}}
'''Віталь Вольскі''', сапр.: ВіталійВіталь Фрыдрыхавіч Зэйдэль-Вольскі (нар. [[5 верасьня]] [[1901]], [[Санкт-Пецярбург]] — [[22 жніўня]] [[1988]]) — беларускі празаік, драматург, літаратуразнавец, краязнавец, палітычны дзяяч. Кандыдат філялягічных навук.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сям’і служачага. З [[1918]] году працаваў на Трубачным заводзе, потым у Камісарыяце гарадзкой гаспадаркі [[Петраград]]у. З [[1919]] — у [[Чырвоная Армія|Чырвонай Арміі]], удзельнічаў у [[Грамадзянская вайна ў Расеі|Грамадзянскай вайне]]. Служыў у пагранічных войсках і органах ВЧК. Служыў ў 16-м Койданаўскім памежным атрадзе. У 1923-19241923—1924 гг. узначальваў аб’яднаную з памежнікамі Койданаўскую валасную камсамольскую арганізацыю. З [[1926]] — старшы інспэктар Галоўрэпэрткаму [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]], у [[1927]] скончыў Камуністычны ўнівэрсытэт Беларусі. З [[1928]] — старшы інструктар кінафікацыі Белдзяржкіно, з [[1929]] — дырэктар Віцебскага мастацкага тэхнікуму, з [[1930]] — дырэктар Беларускага драматычнага тэатра ў Віцебску. У [[1932]]—[[1936]] працаваў дырэктарам Інстытуту літаратуры і мастацтва [[АН БССР]]. З красавіка [[1942]] загадваў аддзелам у рэдакцыі сатырычнай газэты-пляката «Раздавім фашысцкую гадзіну», ззь лістапада [[1943]] — у рэдакцыі часопіса «Беларусь». У [[1948]]—[[1954]] — навуковы супрацоўнік Інстытуту літаратуры АН БССР. Сябар СП СССР (з [[1934]]).
 
Нарадзіўся ў сям’і служачага. З [[1918]] працаваў на Трубачным заводзе, потым у Камісарыяце гарадзкой гаспадаркі [[Петраград]]у. З [[1919]] — у [[Чырвоная Армія|Чырвонай Арміі]], удзельнічаў у [[Грамадзянская вайна ў Расеі|Грамадзянскай вайне]]. Служыў у пагранічных войсках і органах ВЧК. Служыў ў 16-м Койданаўскім памежным атрадзе. У 1923-1924 гг. узначальваў аб’яднаную з памежнікамі Койданаўскую валасную камсамольскую арганізацыю.З [[1926]] — старшы інспэктар Галоўрэпэрткаму [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]], у [[1927]] скончыў Камуністычны ўнівэрсытэт Беларусі. З [[1928]] — старшы інструктар кінафікацыі Белдзяржкіно, з [[1929]] — дырэктар Віцебскага мастацкага тэхнікуму, з [[1930]] — дырэктар Беларускага драматычнага тэатра ў Віцебску. У [[1932]]—[[1936]] працаваў дырэктарам Інстытуту літаратуры і мастацтва [[АН БССР]]. З красавіка [[1942]] загадваў аддзелам у рэдакцыі сатырычнай газэты-пляката «Раздавім фашысцкую гадзіну», з лістапада [[1943]] — у рэдакцыі часопіса «Беларусь». У [[1948]]—[[1954]] — навуковы супрацоўнік Інстытуту літаратуры АН БССР. Сябар СП СССР (з [[1934]]).
 
== Творчасьць ==
Літаратурную дзейнасьць пачаў у [[1926]] годзе. Дасьледаваў народную творчасьць і старажытную рукапісную літаратуру беларускіх татараў — кітабы[[кітаб]]ы. Першая кніжка — «Праблемы беларускай савецкай драматургіі» ([[1934]]). Напісаў манаграфію «Эдуард Самуйлёнак: Жыццё і творчасць» ([[1951]]), «Нарысы па гісторыі беларускай літаратуры эпохі феадалізму» ([[1958]]), адзін з аўтараў дапаможніка для студэнтаў ВНУ «Нарысы па гісторыі беларускай літаратуры» ([[1956]]), падручніка «Беларуская савецкая літаратура» для 9-10 клясаў ([[1948]]—[[1954]]).
 
Літаратурную дзейнасьць пачаў у [[1926]]. Дасьледаваў народную творчасьць і старажытную рукапісную літаратуру беларускіх татараў — кітабы. Першая кніжка — «Праблемы беларускай савецкай драматургіі» ([[1934]]). Напісаў манаграфію «Эдуард Самуйлёнак: Жыццё і творчасць» ([[1951]]), «Нарысы па гісторыі беларускай літаратуры эпохі феадалізму» ([[1958]]), адзін з аўтараў дапаможніка для студэнтаў ВНУ «Нарысы па гісторыі беларускай літаратуры» ([[1956]]), падручніка «Беларуская савецкая літаратура» для 9-10 клясаў ([[1948]]—[[1954]]).
 
Аўтар п’ес «Цудоўная дудка» ([[1940]], пастаўлена ў [[1939]]), «Дзед і жораў» ([[1946]], пастаўлена ў [[1939]]), «Несцерка» ([[1946]], пастаўлена ў [[1941]], аднайменны фільм паводле сцэнарыя аўтара, [[1955]]), «Машэка» ([[1946]], пастаўлена ў [[1954]]) — усе яны ўключаныя ў зборнік «П’есы» ([[1962]]), а таксама аўтар сцэнарыяў дакумэнтальна-краязнаўчых фільмаў «Белавежская пушча» ([[1946]]), «Бярэзінскі запаведнік» ([[1965]]).
Радок 18 ⟶ 41:
 
== Узнагароды ==
 
Узнагароджаны ордэнамі [[Ордэн Чырвонай Зоркі|Чырвонай Зоркі]], «[[Знак Пашаны]]» і мэдалямі. [[Заслужаны дзяяч культуры БССР]] ([[1971]]).
 
Радок 24 ⟶ 46:
* Вольскі Віталь // {{Літаратура/Беларускія пісьменьнікі (1992—1995)}}
* Гардзіцкі А. К. [http://slounik.org/80895.html Вольскі Віталь] // {{Літаратура/Беларускія пісьменьнікі (1917—1990)}}
* Вольский Виталий Фридрихович. // Валаханович А. И., Кулагин А. Н. Дзержинщина: прошлое и настоящее. Минск. 1986. С. 101.
 
== Вонкавыя спасылкі ==