Беларускі трэці дзяржаўны тэатар: розьніца паміж вэрсіямі

'''Беларускі трэці дзяржаўны тэатар''' — тэатральная група пад кіраўніцтвам [[Уладзіслаў Галубок|Уладзіслава Галубка]] (з [[1931]] — [[Канстанцін Саньнікаў|Канстанціна Саньнікава]]), створаная ў [[Менск]]у і дэбютаваная [[10 жніўня]] [[1920]] году пастаноўкай камэдыі «Суд» паводле сцэнару заснавальніка тэатру.

 

 

== Гісторыя ==

|том = 1|старонкі = 140—143|старонак = 568|сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>. Працаваць акторамі актыўна ішлі і беларускія пісьменьнікі — [[Міхась Чарот]], [[Васіль Сташэўскі]], [[Алесь Дудар]], [[Ілары Барашка]].

 

Пра першы дэбют сваёй трупы Ўладзіслаў Галубок пісаў:

10 жніўня памяшканьне клюба было перапоўнена чырвонаармейцамі, якія прыйшлі з фронту пасьля баёў адпачываць у Менск. Усякія правілы парушаны, і замест 500 чалавек прысутнічаюць каля 1000<ref>{{Кніга|аўтар = Галубок У.|частка = |загаловак = Творы|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = Мінск|выдавецтва = [[Мастацкая літаратура (выдавецтва)|Мастацкая літаратура]]|год = 1983

|том = |старонкі = 593—595|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>.

{{канец цытаты}}

 

Распачаўшы працу ў сталіцы, Трупа беларускіх артыстаў выправілася ў падарожжы па Беларусі, такім чынам, стаўшы аб’язным тэатрам. Артысты ня мелі ўласнага транспарту, таму часта на выпадковых павозках ці санях, а часта і пешшу пераходзілі паміж беларускімі мястэчкамі<ref name=main>{{артыкул|аўтар=Анатоль Сабалеўскі|загаловак=Тэатр Уладзіслава Галубка|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Роднае слова|тып=|месца=Мн.|выдавецтва=|год=2007|выпуск=|том=|нумар=5|старонкі=|isbn=}}</ref>.

{{канец цытаты}}

|}

Папулярнасьць тэатру шырылася вельмі інтэнсіўна, аднак у канцы 1920-х ідэалягічныя органы СССР пачалі звужаць кола яго дзейнасьці, абвінавачваючы кіраўніцтва ў абмежаваным, нацыяналістычным рэпэртуары і нізкім, прымітыўным узроўні яго сцэнічнага ўвасабленьня. У пачатку 1930-х гг. Уладзіслава Галубка адхілілі ад мастацкага кіраўніцтва тэатру. У канцы [[1931]] году яго мастацкім кіраўніком быў прызначаны [[Канстанцін Саньнікаў]]<ref name=en/> — дзед беларускага гармадзкага дзеяча і кандыдата ў прэзыдэнты Беларусі на [[Прэзыдэнцкія выбары ў Беларусі 2010 году|прэзыдэнцкіх выбарах 2010 году]] [[Андрэй Саньнікаў|Андрэя Саньнікава]]. За Галубком пакінулі адміністрацыйна-гаспадарчую працу і працу актора<ref name=main/>. У [[1934]] годзе для павышэньня кваліфікацыі калектыў быў накіраваны на 3-месячныя курсы ў [[Масква|Маскву]], дзе выкладалі сыстэму Станіслаўскага, знаёмілі з дасягненьнямі расейскага і замежнага тэатраў. Тэатар Галубка жа пачалі пераводзіць у іншы кірунак — побытавы рэалістычна-псыхалягічны, у рэчышчы якога працавала абсалютная большасьць сцэнічных калектываў таго часу<ref name=main/>.

 

 

== Рэпэртуар ==

У першыя гады працы рэпэртуар тэатру фармаваўся найбольш з п’ес Уладзіслава Галубка<ref name=main/>, які напісаў каля сарака альбо больш за сорак драматычных твораў, галоўным чынам мэлядрамы і бытавыя камэдыі, якія ўзьнімалі праблемы сацыяльнай няроўнасьці і маралі: «За мураванай сьцяной», «Бязьвінная кроў», «Апошняе спатканьне», «Бязродны», «Завяўшыя кветкі», «Дарагія госьці», «Культурная цешча», «Патэнтаваны кум» і інш<ref name=en/>.

 

 

Акрамя беларускіх драматычных твораў трупай ставіліся і папулярныя на Беларусі творы замежых аўтараў: [[Антон Чэхаў|Антона Чэхава]] «Сватаньне», [[Марка Крапіўніцкі|Марка Крапіўніцкага]] «Пашыліся ў дурні» і «Па рэвізіі», [[Эліза Ажэшка|Элізы Ажэшкі]] «Рысь» паводле апавяданьня «У зімовы вечар».

 

== Крыніцы ==

{{Зноскі}}

 

[[Катэгорыя:Беларускія тэатры]]