Уладзімер Бабраўніцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д tagged dead-end.
афармленьне, катэгорыі
Радок 1:
{{Вікіфікаваць}}
{{Тупіковы артыкул}}
'''Уладзімер Сьцяпанавіч Бабраўніцкі''' ([[1905]], мястэчка [[Койданаў|Койданава]], [[Менскі павет (Расейская імпэрыя)|Менскі павет]], [[Менская губэрня]] — пасьля [[1956.]]) — навуковец, дзяржаўны дзеяч.
{{вікіфікаваць}}
 
== Біяграфія ==
'''Уладзімер Сьцяпанавіч Бабраўніцкі''' [1905, мястэчка Койданава, Менскі павет, Менская губэрня — пасьля 1956.] — навуковец, дзяржаўны дзеяч.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1923 г. скончыў сямігодку. Сярэднюю адукацыю атрымаў у Мінску[[Менск]]у. У 1925 г. паступіў у Горацкую сельскагаспадарчую акадэмію. У 1929 г. атрымаў дыплём інжынэра-лесагаспадарніка і паступіў у асьпірантуру Гомельскага лесатэхнічнага інстытутаінстытуту. З 1932 дацэнт. У жніўні 1934 г. пераехаў у МінскМенск, паступіў у асьпірантуру БелАН. У 1936 г. абараніў кандыдацкую дысэртацыю. Са студзеня 1938 г. [[Сьпіс рэктараў Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту|рэктар БДУ]].
 
Арыштаваны адпаведнымі ворганамі 12 ліпеня 1938 г. на працы. Пасьля шматлікіх катаваньняў прызнаўся ў «шпіянажы і шкодніцтве», але потым ад сваіх слоўсловаў адмовіўся.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1923 г. скончыў сямігодку. Сярэднюю адукацыю атрымаў у Мінску. У 1925 г. паступіў у Горацкую сельскагаспадарчую акадэмію. У 1929 г. атрымаў дыплём інжынэра-лесагаспадарніка і паступіў у асьпірантуру Гомельскага лесатэхнічнага інстытута. З 1932 дацэнт. У жніўні 1934 г. пераехаў у Мінск, паступіў у асьпірантуру БелАН. У 1936 г. абараніў кандыдацкую дысэртацыю. Са студзеня 1938 г. рэктар БДУ.
 
10 сакавіка 1940 г. справа Б.Бабраўніцкага была спыненая і праз тыдзень яго вызвалілі. Да 2-й Усясьветнай вайны дацэнт катэдры арганічнай хіміі [[БДУ]]. У час вайны ў эвакуацыі, да 26 лістапада 1943 г. працаваў дырэктарам Мензялінскага пэдагагічнага вучылішча ў Татарскай АССР, са сьнежня 1943 г. па сакавік 1947 г. працаваў у Наркамаце асьветы БССР у Маскве.
Арыштаваны адпаведнымі ворганамі 12 ліпеня 1938 г. на працы. Пасьля шматлікіх катаваньняў прызнаўся ў «шпіянажы і шкодніцтве», але потым ад сваіх слоў адмовіўся.
 
10 сакавіка 1940 г. справа Б. была спыненая і праз тыдзень яго вызвалілі. Да 2-й Усясьветнай вайны дацэнт катэдры арганічнай хіміі БДУ. У час вайны ў эвакуацыі, да 26 лістапада 1943 г. працаваў дырэктарам Мензялінскага пэдагагічнага вучылішча ў Татарскай АССР, са сьнежня 1943 г. па сакавік 1947 г.працаваў у Наркамаце асьветы БССР у Маскве.
 
З 1947 ізноў у Менску, чытаў лекцыі ў БДУ. З 1 траўня 1947 г. па сакавік 1950 г. намесьнік дырэктара НДІ хіміі БДУ, у 1950—1955 гг на выкладчыцкай працы. Спрабаваў абараніць доктарскую дысэртацыю, але ў чэрвені 1952 г. на сходзе катэдры арганічнай хіміі абвінавачаны ў «адсутнасьці неабходных друкаваных прац» ды не атрымаў рэкамэндацыі. У 1955 г. з шэрагам іншых выкладчыкаў БДУ звольнены «ў сувязі са скарачэньнем штатаў».
 
== Літаратура ==
 
* Яноўскі А., Зельскі А. Гісторыя Беларускага дзяржаўнага універсітэта ў біяграфіях яго рэктараў. Мінск. 2001. С. 68-77.
* Бабраўніцкі Уладзімір Сцяпанавіч. // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 603.
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Бабраўніцкі, Уладзімер}}
[[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]]
[[Катэгорыя:Беларускія навукоўцы]]
[[Катэгорыя:Рэктары БДУ]]
 
[[ru:Бобровницкий, Владимир Степанович]]