[[Файл:Signatarai.Signatories of Lithuania.jpg|thumb|200px|20 чальцоў Летувіскай Тарыбы]]
[[Файл:Council of Lithuania (1918).jpg|thumb|200px|Летувіская дзяржаўная Тарыба. [[Коўна]], [[1918]] год]]
'''Летувіская Тарыба''' ({{мова-lt|Lietuvos Taryba}} — Летувіская Рада), з [[11 ліпеня]] [[1918]] году — '''Летувіская Дзяржаўная Тарыба''' — прадстаўнічы орган летувіскага народу й краёвайкраёвае улады ў [[Летува|Летуве]] ў [[1917]]—[[1920]] гадах.
Абраная на летувіскай канфэрэнцыі ([[18 верасьня|18]]—[[23 верасьня]] [[1917]], Вільня) у складзе 20 чалавек (старшыня [[Антанас Сьмятона]]). Ставіла за мэту адраджэньне ў этнаграфічных межах самастойнай незалежнай ЛетувіскайЛетувіскае дзяржавы, скліканьне ў [[Вільня|Вільні]] Устаноўчага сэйму. [[11 лютагасьнежня]] [[1917]] году абвясьціла Дэклярацыю аб аднаўленьні незалежнайнезалежнае ЛетувіскайЛетувіскае дзяржавы са сталіцай [[Вільня]] ў саюзе зь [[Нямеччына]]й. [[16 лютага]] [[1918]] году абвясьціла Дэклярацыю незалежнасьці Летувы. [[23 сакавіка]] [[1918]] году на аснове Дэклярацыі ЛетувіскайЛетувіскае Тарыбы ад [[11 сьнежня]] [[1917]] году Нямеччына прызнала незалежнасьць Летувы. У кастрычніку [[1918]] году нямецкія акупацыйныя ўлады перадалі Летувіскай Тарыбе грамадзянскую ўладу ўна краітэрыторыі [[Обэр-Ост]]у. [[2 лістапада]] [[1918]] году прынятая часовая канстытуцыя Летувы, [[11 лістапада]] 1918 сфарміраваны першы кабінэт міністраў.
У выніку дамоўленасьці паміж Летувіскай Тарыбай і [[Віленская беларуская рада|Віленскай беларускай радай]] (ВБР), у аснове якой ляжала ідэя стварэньня фэдэратыўнайфэдэратыўнае Беларуска-ЛетувіскайЛетувіскае дзяржавы, [[27 лістапада]] 1918 у склад ЛетувіскайЛетувіскае Тарыбы былі кааптаваныя 6 прадстаўнікоў ВБР ([[В. Ластоўскі]], [[І. Луцкевіч]], [[Я. Станкевіч]], [[Дамінік Сямашка|Д. Сямашка]], [[У. Талочка]], [[К. Фалькевіч]]) і ўтворанае міністэрства беларускіх справаў (міністры: [[Я. Варонка]] з [[11 лістапада]] 1918 да [[19 чэрвеня]] [[1920]], Д. Сямашка з [[19 чэрвеня]] [[1920]] да [[23 лютага]] [[1923]] гг.). [[4 красавіка]] [[1919]] г. Летувіская Тарыба кааптавала прадстаўнікоў БеларускайБеларускае рады Гарадзеншчыны (выбранавыбраная на Беларускім нацыянальным кангрэсе Гарадзенскага краю [[1 сьнежня|1]]—[[3 сьнежня]] 1918, выступала за далучэньне Гарадзеншчыны да Летувы) І. Карчынскага й [[Канстантын Бялецкі|К. Бялецкага]].
Пасьля ўвядзеньня пасады прэзыдэнта Летувы ў красавіку [[1919]] Летувіская Тарыба страціла свае заканадаўчыя функцыі. Фармальна праіснавала да скліканьня Ўстаноўчага сэйму [[15 траўня]] [[1920]] году.
