Парнаграфія ў Чылі
Парнаграфія ў Чылі[1] забароненая. Да перавароту ў 1973 годзе вытворчасьць існавала ў Чылі. Спробы яе забараніць з боку каталіцкага касьцёлу не былі ўдалымі[2]. Да 1968 году ў сталіцы краіны Сант’яга-дэ-Чылі было і выдавалася каля 60 часопісаў, якія можна назваць порначасопісам[3]. 28 і 29 кастрычніка 1968 году ў сталіцы Чылі прайшлі значныя ператрусы ў друкарнях, дзе шукалі порначасопісы[4]. Былі адабраныя ў дзяржаўныя сховы порначасопісы «Другое пачуцьцё», «Лявэрдад», «Плоць-летапіс», «Мэдыя свабода», «Глямур»,«Сэксалёгія» і «Люз»[5][6]. У 1970 годзе ізноў прайшлі значныя ператрусы ў пошуках порначасопісаў.[7].
Сеціва
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Парнаграфія ў сеціве
У 2000-ыя гады ў Чылі зьявілася сеціва, якое дало магчымасьць доступу любога карыстальніка сеціва да порнасайтаў[1].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б La industria de la pornografía
- ^ La industria de la pornografía
- ^ Lo que los jóvenes de hoy ignoran: Sexualidad
- ^ Iniciaron batida contra revistas pornográficas стар. 2
- ^ Requisan abundante material pornográfico стар. 2
- ^ Proponen "colador" legal para impedir desborde pornográfico стар. 2
- ^ Allanamiento a centro de la pornografía стар. 6