Новая тантра

Но́вая та́нтра — сучасныя заходнія варыяцыі на тэму тантрычных практык, асноўны зьмест якіх — інтымная блізкасьць. Як правіла, уключаюць сваё разуменьне заходнімі жыхарамі індыйскіх і будысцкіх тантрычных вучэньняў. Асноўнае адрозьненьне тантры і новай тантры ў тым, што першая выкарыстоўвае любадзейства і адносіны ў якасьці аднаго са спосабаў для дасягненьня прасьвятленьня, а другую часьцей выкарыстоўваюць для наданьня разнастайнасьці ў асабістае жыцьцё.

Адрозьненьне ад сумежных вучэньняў

Блізкімі вучэньнямі зьяўляюцца сучасныя даоскія погляды і кундаліні ёга. Адрозьненьні складаюцца перш за ўсё ў канкрэтных дзеяньнях, а не ў мысьлях. У сучасных даоскіх поглядах не разьвіты зьнешнія дзеяньні-абрады. Новая тантра, наадварот, старанна распрацоўвае на абрады (прысьвячэньня, загаворы, мантры) і ідалаў (багі і багіні, бадхісатвы і дэманы). Кундаліні ёга, як самастойная адзінка, паўстала параўнальна нядаўна, да гэтага зьяўлялася неад’емнай часткай тантра ёгі, адпаведна мае адзіную тэрміналёгію з тантры і яе можна прадставіць як галіну фізычнай культуры (асаны), прыкладную да тантрычных сэксуальных практык. Тым ня менш, кундаліні-ёга мае некаторую адасобленасьць, і можа практыкавацца незалежна ад тантрычнага сэксу, тым больш, што сам па сабе тантрычны сэкс — гэта ўсяго толькі самая малая частка тантрычнага сэксу ёгі.

Паходжаньне тантрычных сэксуальных практык дакладна невядома. Уласна, прадметам тантрычнага сэксу варта лічыць выкарыстаньне палавога акта ў якасьці малітвы для вызваленьня ад нізінных пачуцьцяў (гэта значыць накіроўваць сябе на атрыманьне задавальненьняў толькі для сябе самога, або атаясамленьне сябе зь фізычным цялесным спажываньнем), праз усьведамленьне таго факту, што чалавек дасягае найвышэйшага задавальненьня толькі тады, калі ён ўсьведамляе і адчувае, што ён дастаўляе такое задавальненьне іншаму чалавеку, што ён адзіны зь іншымі. Гэта значыць што трэба радавацца таму, каб сьвядома назіраць як радуецца іншы чалавек. Мэтай тантрычнага каханьня зьяўляецца менавіта мэнтальнае ўсьведамленьне дасягненьня асалоды ад таго што ты быць столькі асалода іншаму. Прычым тантрычныя тэхнікі (як мэтад) дазваляюць адчуць зьнікненьне дваістасьці фізычнага і духоўнага ў іх гарманічным зьліцьці. Варта адрозьніваць правільныя мэтады тантрычнага сэксу ад сучасных палегчаных сэксуальных медытатыўных практык. Артадаксальныя мэтады — гэта жорстка рэглямантаваныя асаблівыя рытуалы, толькі для пэўнага кола асобаў, якія прыводзяць чалавека да канцэнтрацыі для поўнага падпарадкаваньня фізыялёгіі і розуму спэцыяльным мэтам (далёкім ад сэксуальнага юру), якія патрабуюць ад удзельнікаў ўменьні валодаць дасканала шматлікімі ведамі, бандхамі, мантрамі, глыбокімі тэхнікамі пранаямы выкананымі ў адмысловым парадку і з асаблівай мэтай, схаванай ад неазнаёмленых. Сучасныя палегчаныя мэтады тантрычнага сэксу вырасьлі з-за цікавасьці да ўсходніх практык і ў лепшым выпадку прыводзяць чалавека да здольнасьці распазнаньня адрозьненьняў паміж радасьцю ад каханьня і задавальненьнем ад каханьня. У горшым выпадку, выкарыстоўваецца толькі індыйская атрыбутыка (музыка, водару і г. д.), а мэта застаецца ранейшай — атрыманьне задавальненьня асабістай юрлівасьці. Радасьць ад сэксуальных практык атрымліваецца калі чалавек стараецца для свайго партнёра (у дадзеным кантэксьце для свайго каханага, і ставіцца да яго як да бажаству, і ўсё сэксуальнае дзеяньне разглядаецца і адчуваецца як форма набажэнствы), і чалавек больш імкнецца аддаць чым атрымаць. Чалавек у такім выпадку вызваляецца ад похаці якая прыводзіць толькі да перанасычэньня, і з абавязковай мэтай скончыць семявывяржэньне (у мужчыны). Радасьць якая атрымліваецца ў выніку ад такой формы набажэнствы прыводзіць да мэнтальнай вызваленьні чалавека ад прыхільнасьці да сэксу як да страсьці, як да бяздумна і неўсьвядомлена ўжытнага юру. Гэта значыць чалавек у выніку вучыцца спрабаваць і атрымліваць асалоду ад, але не ўпадаць у залежнасьць. У мужчыны паступова выпрацоўваецца адсутнасьць прыхільнасьці да ідэі абавязкова скончыць сэкс у выглядзе семявывяржэньня. І ён тады можа займацца гэтым доўга без самой мэты расьцягваць час палавога акту, зьмяняецца сама мэта: ня «скончыць» доўга, а быць у бясконцым якое доўжыцца ў разнастайных падрабязнасьцях і дэталях працягу пачатку. Мужчына пачынае ўсьведамляць той факт што аргазм пачынаецца з самага пачатку дзеяньня, г. зн. аргазм пачынаецца ў яго розуме, у яго асаблівым настроі, у яго ўменьні відавочна адчуваць рэальнасьць плыні жыцьця ў яго целе, а не ў фізыялягічным рэфлексе семявывяржэньня. Медытатыўныя тэхнікі тантрычнага сэксу закліканы засяродзіць чалавека на разнастайных падрабязнасьцях сэксуальнага дзеяньня і прыводзяць да эфэкту расьцягу часу, і да магчымасьці вельмі глыбока і ярка адчуць усе падрабязнасьці сэксуальнага жыцьця. Чалавек у выніку атрымлівае асалоду значна больш яркае і моцнае. Чалавек атрымлівае радасьць толькі тады, калі ён знаходзіцца ў актыўным ўсьвядомленым дзеяньні, і ў выніку чалавек атрымлівае свабоду, свабоду ад усьведамленьня што ўсё залежыць менавіта ад яго самога, а не ад навакольных яго абставінаў або іншых людзей. Зусім у іншы бок накіроўвае чалавека імкненьне атрымліваць задавальненьне, а ня радасьць. Задавальненьне атрымліваецца калі чалавек імкнецца прымаць сэкс больш для сябе самога і мэтай зьяўляецца дасягненьне фізычнага рэфлекторнага фіналу як абавязковай умовы заканчэньня выкананай працы — аргазму. У такім выпадку ў чалавека разьвіваецца ненасытнасьць і імкненьне толькі спажываць для сябе самога пагаршаецца, што прыводзіць да далейшага закабаленьня ад такога запалу. І ў выніку чалавек губляе рэальнасьць шматплянавай і яркай ва ўсіх яе праявах жыцьця, ён перастае жыць сьвядома і адказна. У такім выпадку ўзьнікае ідэя што партнёр па сэксу — гэта ўдзельнік зьдзелкі, на якім ляжаць пэўныя абавязацельствы, і ўсё чараўніцтва сэксу зьнікае, застаецца мэханіка дзеяньні.

Асаблівасьці тантрычнага сэксу

• Успрыманьне сэксу як практыкі самаўдасканаленьня.
• Успрыманьне партнёра як увасобленага бажаства.
• Успрыманьне любое паставы як ёгічнай асаны.
• Марудлівасьць, якая забясьпечвае працягласьць і паступовае засваеньне ў новых, больш «высокіх» тантрычных станах.
• Усьвядомленасьць кожнага імгненьня, з мэтай «ўбіраньня» сьвядомасьцю энэргіі, што вызваляецца ў працэсе.
• Не заўсёды мае звычайную завершанасьць, такую як аргазм, але «бясконцы рост» сьвядомасьці.
• Пераробка тантрычнага сэксу ў сучасным грамадзтве.

Пераапрацоўка новай тантры ў заходнім грамадзтве

Так як у новай тантры сэксуальнасьць зьяўляецца дапушчальнай, больш за тое, сэксуальныя энэргіі абуджаюцца і актыўна выкарыстоўваецца для самаразьвіцьця, то словы тантрычны сэкс, тантрычны, як якія маюць духоўную канатацыю, могуць быць выкарыстаны ў якасьці «высакародных сынонімаў», якія замяняюць «сэкс, сэксуальны». І тантрычным сэксам могуць называць звычайны сэкс, але з індыйскай або тыбэцкай атрыбутыкай. Напрыклад, арганізаваны ў камэрцыйных мэтах «групавы сэкс» могуць назваць «Сэмінар па тантрычным сэксе».

Навука пра новую тантру

Доктар філязофіі, які атрымаў ступень у Гарвардзе ў 1965 годзе, вучань Абрахама Маслоў, Гюнтэр Вэйл крытыкуе Тантрычны сэкс за недаступнасьць для заходняга сучаснага чалавека: «Мы чуем пра цудоўныя ўласьцівасьці інсьпіраваныя тантрай сэксуальныя адносіны. Але ў чым заключаецца сапраўдны сэнс эзатэрычнай сэксуальнасьці і дзе можна знайсьці рэальныя веды і практычныя інструкцыі ў гэтых выданьнях? Як можна рэальна прымяняць гэтыя рытуалы ў той форме, якая дастасоўная ў звычайным жыцьці і ў звычайных сэксуальных адносінах? Для таго каб адказаць на гэтыя пытаньні, нам трэба дакладна разумець эзатэрычную сэксуальнасьць як вучэньне пра сэксуальную энэргію нашага цела і кантроль за ёю пры нязначнай сувязі з вонкавымі рытуаламі культуры ці наогул без такой сувязі. Акрамя таго, нам патрэбныя практычныя метады, якія маглі б быць зразуметыя заходнім розумам і ужытыя да сучаснага жыцьця». Даоскі настаўнік Мантэк Чыя крытыкуе тантрычны сэкс з пазыцыяў дао. Паводле яго словаў, індыйская тантрычная традыцыя затрымлівае пікавы момант аргазму, але затым дапускае пункт незвароту (са стратай энэргіі), даоскія сэксуальныя практыкі, падобна ператварэньня вады ў пар і кіраваньні турбінамі электрастанцыяў, накіроўваюць энэргію аргазму на пераўтварэньне арганізму.