Заваёва вугорцамі Панонскага басэйну
Эпоха заваёвы радзімы на Дунаі — гістарычны пэрыяд Вугоршчыны, які ахоплівае другую палову IX стагодзьдзя, ажно да 896 году, калі старажытнавугорская канфэдэрацыя плямёнаў на чале з Арпадам і Курсанам перасяляецца з Паўночнага Прычарнамор’я ў Паннонію.
Гісторыя
рэдагавацьВугорскія плямёны паўкачэўнікаў-жывёлагадоўцаў, радзімай якіх сучасныя дасьледчыкі лічаць вобласьці на ўсход ад Уралу, у I тысячагодзьдзі нашай эры перасяліліся як мяркуецца, у басэйн Камы, пасьля ў прычарнаморскія і прыазоўскіх стэпы дзе доўгі час знаходзіліся пад уладай хазар. У 895—896 гадах вугорцы перайшлі Карпаты і занялі землі ў басэйне Сярэдняга Дуная (г. зв. «Здабыцьцё радзімы»). Адбыўся пераход да аселага ладу жыцьця, земляробству. У пачатку XI стагоддзьдзя паўстала Вугорскае каралеўства, тады ж было прынятае каталіцтва[1].
Крынціы
рэдагаваць- ^ Bartha A. (1988): A magyar nép őstörténete. Akadémiai Kiadó, Budapest.