Аляксандар Лягчылаў
Алякса́ндар Кузьмі́ч Лягчы́лаў (30 чэрвеня 1946 — 21 верасьня 2005) — беларускі паэт-песеньнік.
Аляксандар Лягчылаў | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 30 чэрвеня 1946 |
Памёр | 21 верасьня 2005 |
Пахаваны | |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | паэт-песеньнік |
Мова | беларуская |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся 30 чэрвеня 1946 году. Бацька — Кузьма Васільевіч Лягчылаў (1922—2017), маці — Вольга Паўлаўна Лягчылава (1921—2018).
Кандыдат эканамічных навук, дырэктар Менскага дзяржаўнага гандлёвага коледжу, дэпутат Менгарсавету.
Памёр 21 верасьня 2005 году[1]. Пахаваны ў Менску на Усходніх могілках.
Творчасьць
рэдагавацьАўтар шасьці зборнікаў вершаў. Аўтар некалькіх сотняў песень («Чарка на пасашок», «Гора — не бяда», «Дзеці вайны», «Белы бусел», «Прычал», «Мэлёдыя каханьня», «Залатая восень», «Дзева Марыя», «Плачуць белыя бярозы» і інш.).
Яго песьні выконвалі ВІА «Сябры», Леў Лешчанка, Ёсіф Кабзон, ансамбль імя Аляксандрава. Ён правёў дзесяць сваіх творчых канцэртаў. Зь ім супрацоўнічалі многія беларускія кампазытары, сярод якіх Ігар Лучанок, Валеры Іваноў, Уладзімер Буднік, Алег Моўчан, Уладзімер Прохараў, Алег Цівуноў, Мікалай Сацура і іншыя.
Узнагароды
рэдагаваць- Ганаровая грамата Савету Міністраў Беларусі.
Памяць
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ ДЗЯДЫ — 2010 //Pawet: № 44 (987) 3 лістапада 2010 г.
- ^ [1]
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Анонс фільма «Жыцьцё расьпісала ўсе ролі сур’ёзна» на тэлеканале «ЛАД»(недаступная спасылка)