Аляксандар Лягчылаў

беларускі паэт-песеньнік

Алякса́ндар Кузьмі́ч Лягчы́лаў (30 чэрвеня 1946 — 21 верасьня 2005) — беларускі паэт-песеньнік.

Аляксандар Лягчылаў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 30 чэрвеня 1946
Памёр 21 верасьня 2005
Пахаваны
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэт-песеньнік
Мова беларуская

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Нарадзіўся 30 чэрвеня 1946 году. Бацька — Кузьма Васільевіч Лягчылаў (1922—2017), маці — Вольга Паўлаўна Лягчылава (1921—2018).

Кандыдат эканамічных навук, дырэктар Менскага дзяржаўнага гандлёвага коледжу, дэпутат Менгарсавету.

Памёр 21 верасьня 2005 году[1]. Пахаваны ў Менску на Усходніх могілках.

Творчасьць

рэдагаваць

Аўтар шасьці зборнікаў вершаў. Аўтар некалькіх сотняў песень («Чарка на пасашок», «Гора — не бяда», «Дзеці вайны», «Белы бусел», «Прычал», «Мэлёдыя каханьня», «Залатая восень», «Дзева Марыя», «Плачуць белыя бярозы» і інш.).

Яго песьні выконвалі ВІА «Сябры», Леў Лешчанка, Ёсіф Кабзон, ансамбль імя Аляксандрава. Ён правёў дзесяць сваіх творчых канцэртаў. Зь ім супрацоўнічалі многія беларускія кампазытары, сярод якіх Ігар Лучанок, Валеры Іваноў, Уладзімер Буднік, Алег Моўчан, Уладзімер Прохараў, Алег Цівуноў, Мікалай Сацура і іншыя.

Узнагароды

рэдагаваць
  • Ганаровая грамата Савету Міністраў Беларусі.
  • На доме ў Менску, дзе жыў Аляксандар Лягчылаў, усталяваная мэмарыяльная шыльда[2].
  • 30 чэрвеня 2011 году ў этэры тэлеканалу «ЛАД» адбылася прэм’ера дакумэнтальнага фільму вытворчасьці Белтэлерадыёкампаніі «Жыцьцё расьпісала ўсе ролі сур’ёзна», прысьвечанага творчасьці Аляксандра Лягчылава.
  1. ^ ДЗЯДЫ — 2010 //Pawet: № 44 (987) 3 лістапада 2010 г.
  2. ^ [1]

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць