Эйгін
Эйгін (Эйген), Эйкін, Айгін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Эйгін лац. Ejgin | |
| Eigina | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Eicho + Ginno Eicho + суфікс -кін (-kin) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Эйкін, Айгін, Эйген |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйгін» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Эйгіна, Айгіна, Айген або Айкін (Eigina, Aigina[1], Aigen[2], Aikin[3]) — імя германскага паходжаньня[4][5]. Іменная аснова -эйх- (-эй-) (імёны ліцьвінаў Эйгерд, Эйман, Эймунт; германскія імёны Eygerðr, Eimann, Eymunt) паходзіць ад гоцкага agi 'лязо, булат, меч'[6], а аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) — ад гоцкага gin- 'пачатак'[7] (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[8]). Апроч таго, у германскіх імёнах адзначаецца суфікс-пашыральнік -кін (-кен)[9].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Эйгін (Eigin)[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у бояръ нашых Виленъского повета… въ Ивашка Еикиновича (21 сакавіка 1499 году)[11]; дворец нашъ у Дорсунишъскомъ повете на имя Еикгинишки… Еикгинишки (22 ліпеня 1501 году)[12]; Бернат Еикгинович (1 ліпеня 1542 году)[13]; з ыменья Ойкгиновского (1567 год)[14]; Eyginiszki… Eyginie (1744 год)[15]; Kazimierz Eygin (9 лютага 1785 году)[16].
Носьбіты рэдагаваць
- Івашка Эйкінавіч — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1499 годзе
У XVI ст. існавала «зямля» Эйгінішкі (Ейгинишки) у Жамойцкім старостве[17].
На гістарычнай Троччыне каля Жыжмараў існуе вёска Эйгенішкі.
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 13, 76.
- ^ Ohainski U., Udolph J. Die Ortsnamen des Landkreises und der Stadt Hannover. — Bielefeld, 1998. S. 347.
- ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 192.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 44.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 61 (307).
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 356.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 107.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 122—123.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 257.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 20.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 743.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 399.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 109.