Вікіпэдыя

Гайлімін

Гайлімін (Гальмін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Гольмін.

Гайлімін
лац. Gajlimin / Hajlimin
Gelemin
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Gelo + Minno
Іншыя формы
Варыянт(ы) Гальмін, Гольмін, Каламін, Кольмін
Зьвязаныя імёны Мінігайла
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Гайлімін»

Паходжаньне рэдагаваць

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Гелемін, Гельмін або Гальмін (Geleminus[1], Gelminus[2], Galmin[a]) і Мінігель або Мінгель (Minigelus[3], Mengel[4]) — імёны германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[6], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Альмін, Асьміна; германскія імёны Miniatus, Almin, Osminna) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[7], minthi 'памяць'[8]. Такім парадкам, імя Гайлімін азначае «жвавы думкамі» (тое ж, што і імя Мінігайла)[9].

У Прусіі бытавала імя Гайлімін: Gaylemynne (1360 год)[10].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Гальміновіч (Golminowicz)[11].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Geilemin Nadaps sone (6 чэрвеня 1409 году)[12]; Jorge Gailemynne (16 чэрвеня 1409 году)[13]; Galeminne (16 чэвреня 1409 году, 21 чэрвеня 1409 году)[14]; Stanislaus dictus Golmin (17 студзеня 1413 год)[15]; Поилыминъ (1431—1432 гады, перапісанае ў 1543—1547 гадох)[16]; Herr Golymyn Hauptmann zu Welun (17 жніўня 1432 году)[17]; Гоільеминова Надо’вича [печать][18], Goylimin Nadobowicz[19] (15 кастрычніка 1432 году); Golymini capitanei Samagittiae [sigilla][20] (20 студзеня 1433 году); Кгоилиминъ Надобьевъ[21], Golimyn capitanues Samagittiae[22] (27 лютага 1434 году); Кгойлиминъ (1434—1437 гады, перапісанае ў 1543—1547 гадох)[16]; Golymyn, Goleminne[23]; шесть чоловековъ под Кгоилиминомъ[24], земля Кгоилиминова[25], Кголмину у Кнетове чоловекъ Визкголдъ… Ивашку у Крожах чоловекъ Кголиминъ, Монътьев братъ[26] (1440—1492 гады); Alzbietha Golminowa… iei Golmin mąz (4 сакавіка 1498 году з вопісу 2-й паловы XVI ст.)[27]; Ганусъ Кгоилиминовичъ (21 верасьня 1499 году)[28]; боярин жомоитскии Кголмин… того Голмина (19 ліпеня 1514 году)[29]; Янъ Кгалминовичъ[30], Кгалминъ[31] (1528 год); село Кголминовичи (1554 год)[32]; Мартинъ Кголминовичъ (1567 год)[33]; пана Станислава Мартиновича Кголмина (17 сакавіка 1578 году)[34]; Mattias Galmin (1580 год)[35]; Ian Kalamin… Jan Kalamin… s Kalaminem (9 студзеня 1600 году)[36]; po Adamie Golminie… Adam Golmin… Janowa Golminowa… Krzysztof Kolmin (1667 год)[37]; Galminie… Kalminy (1744 год)[38]; wioski… Gałminie (1782—1783 гады)[39].

Носьбіты рэдагаваць

Гольміны (Golmin) гербу Любіч[44] — літоўскі шляхецкі род[45].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася гаспадарскае сяло Гальмінавічы каля Ўпіты[46].

У былым Жамойцкім старостве існуе вёска Гальміны.

Глядзіце таксама рэдагаваць

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Паводле назвы мясцовасьці Galmindrup

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ The Publications of the Northamptonshire Record Society. Vol. 20. — Oxford, 1960. P. 142.
  2. ^ Codex nundinarius Germaniae literatae bisecularis. — Halle, 1850. S. 30.
  3. ^ Pievi, parrocchie e clero nel Veneto dal X al XV secolo. — Venezia, 1987. P. 87, 452.
  4. ^ Andresen K. G. Die altdeutschen Personennamen in ihrer Entwickelung und Erscheinung als heutige Geschlechtenamen. — Mainz, 1873. S. 68.
  5. ^ Nielsen O. Olddanske personnavne. — Kjøbenhavn, 1883. S. 28.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  7. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  8. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
  9. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21, 24.
  10. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 502.
  11. ^ Smoczyński W. Les Noms de famille polonais d’origine lituanienne // Proceedings of the Thirteenth International Congress of Onomastic Sciences, Cracow, August 21—25, 1978 / edited by Kazimierz Rymut. Vol. 2. — Kraków, 1982. P. 440.
  12. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 180.
  13. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 183.
  14. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 185—186.
  15. ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. S. 147.
  16. ^ а б Lietuvos Metrika. Knyga 225 (6) (1528—1547). — Vilnius, 1995. P. 269.
  17. ^ Regesta historica-diplomatica Ordinis S. Mariae Theutonicorum, 1198—1525. Pars I. — Göttingen, 1948. S. 385.
  18. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 78.
  19. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 81.
  20. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 94.
  21. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 100.
  22. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 105.
  23. ^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 226.
  24. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 39.
  25. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 48.
  26. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
  27. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 101.
  28. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 218.
  29. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 253.
  30. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 167.
  31. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 170.
  32. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 45.
  33. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1269.
  34. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 224.
  35. ^ Trypućko J. Polonica vetera Upsaliensia: catalogue des imprimés polonais ou concernant la Pologne des XVe, XVIe, XVIIe et XVIIIe siècles conservés à la Bibliothèque de l’université royale d’Upsala. — Uppsala, 1958. P. 43.
  36. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 533, 535.
  37. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 158.
  38. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  39. ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 208.
  40. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 46.
  41. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 56, 65, 91, 141.
  42. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 203.
  43. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 185, 194.
  44. ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 274.
  45. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 5. — Warszawa, 1936. S. 321.
  46. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 206.

Літаратура рэдагаваць

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Гайлімін&oldid=2512027»