Вікіпэдыя

Бэйнар

(Перанакіравана з «Бойнар»)

Бэйнар (Бейнар, Бэйнэр), Бойнар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Бэйнар
лац. Bejnar
Beinher
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Baino + Heri
Іншыя формы
Варыянт(ы) Бэйнэр, Бейнар, Бойнар
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Бэйнар»

Паходжаньне рэдагаваць

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Байнар або Бейнер (Bainarius[1], Beinher) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -бейн- (-байн-) (імя ліцьвінаў Бэйнарт; германскае імя Beynart) паходзіць ад гоцкага bain 'нага, галёнка'[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5].

Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае усходнегерманскую этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Бойнар складаецца з асноваў бой- (буй-, бэй-) (імёны ліцьвінаў Бэер, Бумонт; германскія імёны Beieri, Bumund), якая зьнітоўваецца з швэдзкім boja 'ланцуг, кайданы', і -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund), якая паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[6], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[7]. Такім парадкам, імя Бойнар азначае «ланцуг захаваньня»[8].

У Прусіі бытавала імя Bainne / Beyne[a][9].

У Польшчы ў 1750 годзе адзначалася прозьвішча Bejner[10].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Nicolao Boynar[11], Nicolaus Beynar[12], Nicolaum Boynar[13] (2 кастрычніка 1413 году); Беинару Дровствиловичу 2 чоловека (9 лістапада 1449 году)[14]; бояре слонимские на имя Соколовский а Беинар Ганусовичъ (1 красавіка 1503 году)[15]; hominum illiberum Sothkum Byeynarowicz (8 красавіка 1509 году)[16]; в Дорсунишском повете шестьдесят чоловеков… а Петрыка Беинаровича (26 студзеня 1516 году)[17]; Мацко Беинаровичъ[18], Беинаръ Доневичъ… Сирътовть Беинаровичъ… Балътромеи Беинаровичъ[19], Адам Беинарович… Щасныи Беинаревич[20] (1528 год); бояром новгородъским: Протасовичомъ а Бейнаровичом (29 студзеня 1530 году)[21]; пана Адама Ганусовича Бейнаровича (31 чэрвеня 1534 году)[22]; тивуну поюрскому и коршовскому пану Адаму Ганусовичу Бейнаровича (28 ліпеня 1534 году)[23]; Балтромей Войтеховичъ Бейнаровичъ[24], Миколай Бейнаровичъ[25], Станиславъ Бейнаровичъ[26] (1567 год); Franciscus Udalricus Beyner (9 траўня 1682 году)[27]; Gedeon Beyner… Samogita (1736 год)[28]; Zydyczyn… Rmus Р. Gedeon Beyner, Abbas (1754 год)[29]; Parafia Brasławska… Bejnarowszczyzna (1784 год)[30]; R. P. Ambrosius Beynarowicz (18 верасьня 1826 году)[31][b].

Носьбіты рэдагаваць

Бейнаровічы — парафіяне касьцёла ў Асьвеі на 1861 год[35].

Бэйнары (Bejnar) гербу Вежы і Бэйнаровічы (Bejnarowicz) гербаў Габданк, Навіна, Прыяцель і Сьлепаўрон — літоўскія шляхецкія роды[36].

Бэйнэры (Bejner, Beyner) гербаў Кастровец, Навіна і Сухекомнаты — шляхецкія роды Рэчы Паспалітай[37].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся маёнтак Бойнарава або Бурбішкі і сяло Бойнары або Паюле ва Ўпіцкім павеце[38].

На гістарычнай Браслаўшчыне існуе вёска Бэйнары.

Глядзіце таксама рэдагаваць

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Baino[2]
  2. ^ Таксама:

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 231.
  2. ^ а б в Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 232.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  7. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
  9. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 16, 18.
  10. ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 226.
  11. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  12. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  13. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
  15. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 100.
  16. ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 216.
  17. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 179.
  18. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 81.
  19. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 102.
  20. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 158.
  21. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 357.
  22. ^ Памятники истории Восточной Европы: Источники XV—XVII вв. Т. 6. Радзивилловские акты из собрания Российской национальной библиотеки: Первая половина XVI в. — Москва — Варшава, 2002. С. 83.
  23. ^ Памятники истории Восточной Европы: Источники XV—XVII вв. Т. 6. Радзивилловские акты из собрания Российской национальной библиотеки: Первая половина XVI в. — Москва — Варшава, 2002. С. 94.
  24. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 732.
  25. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 812.
  26. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1301.
  27. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 12. — Вильна, 1883. С. 487.
  28. ^ Die Matrikel des päpstlichen Seminars zu Braunsberg 1578—1798. — Braunsberg, 1925. S. 143.
  29. ^ Ваврик М., о. Нарис розвитку і стану Василіянського чина XVII—XX ст. — Рим, 1979. С. 100.
  30. ^ Jodczyk K. Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 1: Dekanat Brasław. — Białystok, 2009. S. 35—36.
  31. ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 302.
  32. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 691.
  33. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 33.
  34. ^ Памятная книжка Ковенской губернии на 1898 год. — Ковна, 1897. С. 186.
  35. ^ Яўген Анішчанка, Освея костел Дриссенского уезда, список прихожан в 1861 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 24 студзеня 2016 г.
  36. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 156.
  37. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 157, 171.
  38. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 31.

Літаратура рэдагаваць

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Бэйнар&oldid=2513672»