Інакенці Смактуноўскі

Інаке́нці Міха́йлавіч Смактуно́ўскі (сапраўднае прозьвішча — Смактуно́віч; 28 сакавіка 1925, сяло Тацьцянаўка, Томская вобласьць, СССР — 3 жніўня 1994, Масква, Расея) — савецкі і расейскі актор тэатра і кіно, народны артыст СССР (1974).

Інакенці Смактуноўскі
Иннокентий Смоктуновский
Дата нараджэньня	28 сакавіка 1925(1925-03-28)
Месца нараджэньня	Таццянаўка[d], Анастасьеўскае сельскае пасяленне[d], Шагарскі раён[d], СССР
Дата сьмерці	3 жніўня 1994(1994-08-03) (69 гадоў)
Месца сьмерці	Кубінка[d], Адзінцоўскі раён, Маскоўская вобласьць, Расея
Месца пахаваньня	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	СССР,  Расея
Месца вучобы	Драматычны тэатар імя Пушкіна[d]
Занятак	актор
Месца працы	Вялікі драматычны тэатар імя Таўстаногава[d] Norilsk Polar Drama Theater named after Vladimir Mayakovsky[d] Маскоўскі мастацкі тэатар[d] Chekhov Moscow Art Theatre[d]
Гады дзейнасьці	1956—1994
Узнагароды	Сярэбраная ракавіна найлепшаму акцёру[d] (1970) Савецкая гвардыя[d] сяржант
IMDb	ID nm0810550
Подпіс
Інакенці Смактуноўскі ў Вікісховішчы

Цікавае

Газэта «Ніва» атрымала ліст з Уроцлава ад Аляксандра Лукашука дацэнта Ўроцлаўскага ВНУ:

Я атрымаў ліст ад вядомага савецкага актора Інакенція Смактуноўскага. Яго спраўднае прозьвішча — Смактуновіч і яго продак паходзіў зь Белавежы. «Майго прадзеда — піша артыст, — вывезьлі зь Белавежы за тое, што ён забіў зубра, будучы егерам у пушчы ў 1863 годзе ў час студзеньскага паўстаньня. Ён ня быў рэвалюцыянэрам (спадзяюся), але яго палічылі прыхільнікам гэтых падзей і накіравалі ў Сыбір.»
Актор просіць дасьледваць яго радаслоўную (паходжаньне).

— Георгі Валкавыцкі. «Віры. Нататкі рэдактара». 1991 год.

Г. Валкавыцкі пісаў ва ўспамінах:

Слаўны расейскі актор шукае польскіх каранёў. Паставілі мы на ногі ўсіх даступных Смактуновічаў. На жаль, сялянскае радаслоўе губляецца звычайна на трэцім калене — злашчасны выстрал не адгукнуўся ў родавае памяці. Дый род вялікі, расьцярушаны па пушчы й па сьвеце. Адно не падлягае сумненьню: белавескія Смактуновічы — беларусы.

— Георгі Валкавыцкі. «Віры. Нататкі рэдактара». 1991 год.