Царква Сьвятой Тройцы (Маркаўшчына)

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Сьвятой Тройцы
Траецкая царква. І. Трутнеў, 1866 г.
Траецкая царква. І. Трутнеў, 1866 г.
Краіна Беларусь
Места Віцебск
Каардынаты 55°10′20.4″ пн. ш. 30°09′16.6″ у. д. / 55.172333° пн. ш. 30.154611° у. д. / 55.172333; 30.154611Каардынаты: 55°10′20.4″ пн. ш. 30°09′16.6″ у. д. / 55.172333° пн. ш. 30.154611° у. д. / 55.172333; 30.154611
Архітэктурны стыль барока
Заснавальнік Самуэль Леў Агінскі
Дата заснаваньня XVII стагодзьдзе
Царква Сьвятой Тройцы на мапе Беларусі
Царква Сьвятой Тройцы
Царква Сьвятой Тройцы
Царква Сьвятой Тройцы

Царква Сьвятой Тройцы — помнік архітэктуры XVII стагодзьдзя ў Віцебску. Знаходзілася на правым беразе ракі Дзьвіны, на Маркаўшчыне. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры.

Уваходзіла ў склад комплексу Траецкага Маркава манастыра. У 1920-я гады савецкія ўлады зруйнавалі царкву.

Гісторыя рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае рэдагаваць

У сярэдзіне 1633 годзе князь Леў Самуэль Агінскі заснаваў пры Маркавым манастыры драўляную царкву Сьвятой Тройцы. У 1690 годзе яна згарэла. У 1690 годзе з фундацыі сына Льва Самуэля Сымона Караля Агінскага збудавалі новую драўляную царкву, асьвечаную 31 траўня 1691 году. Пра гэта паведамлялі два надпісы над уваходам з двух бакоў, зробленыя лацінкай і кірыліцай: «Дом гэты збудаваны ў гонар сьвятой Тройцы. Року 1690, мая 8»[1].

Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць

Па першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Віцебск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква канчаткова перайшла ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У 1839 годзе царкву асьвяцілі наноў. У будынку правялі рамонт.

Найноўшы час рэдагаваць

У 1920-я гады савецкія ўлады зруйнавалі помнік архітэктуры.

Архітэктура рэдагаваць

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры, у традыцыях Віцебскай школы дойлідзтва. 4-зрубная царква мела крыжова-цэнтрычную кампазыцыю. Зрубы і сяродкрыжжа завяршаліся высокімі шатрамі з купаламі-банямі. Да царквы далучалася вялікая шматгранная ў пляне абходная галерэя.

Усярэдзіне царквы сьцены і скляпеньні цалкам пакрываў росьпіс, зроблены алейнымі фарбамі па палатне, прымацаваным на гладка абчасаныя брусы. Увесь цыкл налічваў 158 кампазыцыяў на біблійныя, эвангельскія і апакрыфічныя сюжэты і 10 выяваў сьвятых з бакоў клірасаў. Кожны сюжэт акантоўваўся прастакутнай маляванай рамай з расьлінным арнамэнтам і меў надпіс на стараславянскай мове.

Галерэя рэдагаваць

Гістарычная графіка рэдагаваць

Гістарычныя здымкі рэдагаваць

Росьпісы рэдагаваць

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Страчаная спадчына. — Менск, 2003.

Літаратура рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць