Уладзімер Аляксандравіч Арлоў

беларускі кінарэжысэр

Уладзі́мер Алякса́ндравіч Арло́ў (нар. 6 студзеня 1938, Баку, Азэрбайджанская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР) — беларускі кінарэжысэр, сцэнарыст, пісьменьнік.

Уладзімер Арлоў
Імя пры нараджэньні Уладзімер Аляксандравіч Арлоў
Дата нараджэньня 6 студзеня 1938 (86 гадоў)
Месца нараджэньня Сьцяг краіны або тэрыторыі Баку
Месца вучобы
Занятак кінарэжысэр
Месца працы
Гады дзейнасьці з 1965
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Арлоў.

Жыцьцяпіс рэдагаваць

Нарадзіўся ў Баку ў сям’і службоўца ОСОАВІЯХІМу Аляксандра Віктаравіча і друкаркі тыпаграфіі Валянціны Маркіянаўны, якая пераехала ў Баку, ратуючыся ад Галадамору ва Ўкраінскай ССР[1]. Пасьля разводу жыў з бацькам і бабуляй у Азэрбайджане.

У 1946 року бацьку перавялі ў Горадню на пасаду старшыні ОСОАВІЯХІМу, куды ён узяў новую жонку і сына. Тут Уладзімер скончыў школу з мэдалём (1956), вырашыў стаць рэжысэрам[1]. Патрапіў памочнікам на кінастудыю «Беларусьфільм», дзе да 1959 працаваў асыстэнтам рэжысэра[2], рэжысэрам-практыкантам. У 1958—1963 навучаўся на рэжысэрскім факультэце Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытуту[1].

У 1965—2000 роках працаваў на Дзяржтэлерадыё БССР (пазьней Беларусі) кінарэжысэрам-пастаноўшчыкам творчага аб’яднаньня «Тэлефільм»)[2].

Творчасьць рэдагаваць

Кінафільмы рэдагаваць

  • «Вясёлы цягнік» (1965)
  • «Канцэрт майстроў мастацтваў» (1965)
  • «Канцэрт аркестру Б. Райскага», «Канцэрт Магілёўскага ансамблю танцу» (усе — 1966)
  • «Канцэрт квартэту арфаў», «Канцэртная праграма», «Чаму ж мне ня пець» (усе — 1968)
  • «Песьняры» (1971)[3]
  • «Суботы зь дзядзькам Монічам» (1975)
  • «Верасы» (1977)
  • «Тры тысячы песьняў» (1980)
  • «Ты адно каханьне» (1980)
  • «Фантазія на тэму…» (1981)
  • «Канцэрт майстроў мастацтваў» (1982)
  • «І песьня ўзьлятае сама» (1982)
  • «Купалінка» (1983)
  • «А таксама цырк» (1984)[3]
  • «Жаваронкі, прыляціце» (1984)
  • «Варыяцыі на балетныя тэмы», «Лёгкі хлеб» (усе — 1986)
  • «Сьвята» (1988)
  • «Хэпі энд» (1991)
  • «Хор» (1993)

Дакумэнтальныя фільмы рэдагаваць

  • «Астатнія сямнаццаць», «Чараўнікі зь Нёману» (усе — 1966)
  • «Дабрынёва, бацькоўскі дом», «Родам адсюль» (усе — 1968)
  • «Я чую вестку» (1970)
  • «Докшыцкі каравай» (1972)
  • «Твой дом на зямлі» (1973)
  • «Дарога ў абодва канцы» (1974)
  • «Лекцыя матэматыкі», «Старэйшыя» (усе — 1975)
  • «Кавалёвы» (1976)
  • «Эстафэта», «Хроніка содняў. Субота», «Над Нёманам» (усе — 1977)
  • «Назоўнік — школа», «Зямля і зоры» (усе — 1978)
  • «Хлопец зь вёскі Белае» (1979)
  • «Сьпяклі мы каравай» (1980)
  • «Косьця», «Фантазыя на тэму» (усе — 1981)
  • «Кантрольны варыянт — Вяльля» (1983)
  • «Песьні над мутнай вадой» (1984)
  • «Сёньня абыдземся бяз музыкі» (1985)
  • «За што змагаецца „Чырвоны змагар“?» (1986)
  • «Трое ў галоўнай ролі», «Я таты не выракуся» (усе — 1988)
  • «Дарога на Евіна», «Пытаньні на адказы» (усе — 1989)
  • «Мара», «126 словаў» (усе — 1992)
  • «Усе пад Богам ходзім» (1993)
  • «Анталёгія беларускай паэзіі» (1995, ф. 3)
  • «Між зоркай і сьвечкай» (1997)
  • «Наша марка», «Недзе ў цэнтры Эўропы» (усе — 1998)
  • «Разам зь ім», «Аркадзь Рудэрман. Партрэт на фоне эпохі», «Урыўкі зь ненапісанага. Яўген Глебаў» (усе — 1999)
  • «Мсьціслаў» (2000)
  • «Тэатральная правінцыя» (2001)
  • «Аргентынскі сындром. У пошуках раю» (2012)[4]
  • «Пясьняр. Сэрцам і думамі» (2017)[5]

Тэлефільмы рэдагаваць

Бібліяграфія рэдагаваць

  • Искусство смелых, сильных, ловких (1976)
  • Стратегия и методы восстановления подземных трубопроводов (2001)
  • Магія белага экрана = Магия белого экрана / Маст. Стэльмашонак Н.У.; Фота: Аўдзеева А. і інш. — Мн.: Беларусь, 2002. — 351 с. — ISBN 985-01-0384-1
  • Закадровые истории фильма «Вся королевская рать» глазами одного из его создателей. — Ковчег, 2002. — 103 с.
  • Их портрет с обречённым императором : повести, роман (2005)
  • Ускользающие сюжеты : [роман] (2013)
  • Пересечения в пространстве и во времени : [сборник] (2013)
  • Владимир Орлов. Магия многоцветного экрана, или За кадром, за кулисами с друзьями и актрисами. — Мн.: Харвест, 2015. — 512 с. — 1000 ас. — ISBN 978-985-18-3760-7
  • Он смеялся последним: фантазия на тему документов: повесть (2016)
  • Имена и фамилии подлинные : откроешь ― не оторвешься! : услышанное, увиденное, познанное, домысленное (2018)

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ а б в Владимир Орлов: проба автомонографии (рас.). Уладзімер Арлоў. Праверана 6 кастрычніка 2018 г.
  2. ^ а б Орлов Владимир Александрович (рас.). Національная кіностудія «Беларусьфільм». Праверана 6 кастрычніка 2018 г.
  3. ^ а б в Фильмография (рас.) Виртуальный музей ансамбля «Песняры» Праверана 6 кастрычніка 2018 г.
  4. ^ Аргентинский синдром. В поисках Рая (рас.). Центр православной культуры «Лествица». Праверана 6 кастрычніка 2018 г.
  5. ^ Премьера фильма «Песняр. Сердцем и думами» (рас.) Афіша. TUT.BYПраверана 6 кастрычніка 2018 г.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць