Сярге́й Сурыно́віч (псэўд. Яўген Бартніцкі; нар. 13 красавіка 1976, в. Лугамавічы, Іўеўскі раён) — беларускі бібліст, доктар біблійнай тэалёгіі[1], сьвятар рымскага абраду.

Сяргей Сурыновіч
Адукацыя
Дзейнасьцьмаляр, паэт
Нарадзіўся13 красавіка 1976(1976-04-13) (47 гадоў)

Біяграфія рэдагаваць

Нарадзіўся 13 красавіка 1976 у вёсцы Лугамавічы Іўеўскага раёну ў сям’і настаўніка. У 1993 годзе скончыў Іўеўскую сярэднюю школу, а адначасова зь ёй музычную па клясе баяна. З 1993 году вучыўся ў Гарадзенскае духоўнай сэмінарыі, а з 1997 у Пецярбурскае духоўнай сэмінарыі, якую пасьпяхова скончыў у 2000 годзе, абараняючы працу па багаслоўі ў Лятэранскім унівэрсытэце ў Рыме, магістар тэалёгіі. У 1999—2000 рэдагаваў газэту «Krynica» Таварыства беларусаў Санкт-Пецярбурга. Застаўся ў Расеі і потым служыў на Каўказе, Урале (Перм), у Калінінградзе. З 2002 выкладаў беларускую мову ў Пермскім дзяржаўным пэдунівэрсытэце. Служыў у Віцебску як пробашч парафіі Сьвятога Духа (да 2008 г.). Служыў пробашчам парафіі Божага Провіду ў Слабодцы Браслаўскага раёну (да 2012 г.). Цяпер служыць пробашчам у касьцёле Найсьвяцейшай Тройцы і кляштары бернардынаў у Друі.

Навуковая дзейнасьць рэдагаваць

У 2019 годзе ва Ўнівэрсытэце кардынала Стэфана Вышынскага ў Варшаве (Польшча) абараніў доктарскую дысэртацыю. Абароненая праца была напісана на катэдры экзэгетыкі Новага Запавету тэалягічнага факультэту Інстытуту біблійных навук на тэму: «Прынцыпы ўтварэньня антрапонімаў і тапонімаў у перакладах Новага Запавету на сучасную беларускую мову»[2].

Аўтар практычнай транскрыпцыі імён уласных і геаграфічных назваў з старажытнагрэцкай мовы[3].

Ад 2008 году Сяргей Сурыновіч пачаў працу па алічбоўваньні ўсіх вядомых беларускіх перакладаў Бібліі.

Валодае іўрытам, грэцкай, польскай, нямецкай, украінскай мовамі.

Творчасьць рэдагаваць

Дэбютаваў вершаванай містэрыяй для дзяцей «Батлейка» («Дыялог», 1998). Аўтар зборнікаў паэзіі «Летуценьнік» (1999), «Пакліканьне» (2000). Больш за 50 публікацыяў у беларускім друку, вершы айца Сяргея друкаваліся ў часопісах «Дыялог», «Беларусь», у газэтах «Наша слова», «Голас Радзімы», «Царква».

Арганізатар Друйскага мастацкага пленэру[4].

Крыніцы рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць