Сяргей Скандракоў

беларускі навуковец-аграном, журналіст, краязнавец

Сярге́й Вячасла́вавіч Скандрако́ў (21 кастрычніка 1876, Мглін, цяпер Бранская вобласьць, Расея2 жніўня 1953, Караганда) — беларускі навуковец-аграном, журналіст, краязнавец; псэўданімы: Сяргей Мглінскі; Янка зь Вялікага Поля.

Сяргей Скандракоў
Імя пры нараджэньні Сяргей Вячаслававіч Скандракоў
Род дзейнасьці навуковец, журналіст
Дата нараджэньня 21 лістапада 1876
Месца нараджэньня Мглін, Чарнігаўская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці 2 жніўня 1953
Месца сьмерці Караганда, Казаская ССР
Месца вучобы
Занятак журналіст, палітык, сельскагаспадарнік
Месца працы

Біяграфія рэдагаваць

Вучыўся ў Слуцкай і Менскай гімназіях, скончыў Маскоўскі сельскагаспадарчы інстытут (1906). Удзельнічаў у працы Менскага таварыства аматараў прыгожых мастацтваў. У рэвалюцыю 1905—1907 гг. сябра Менскага камітэту Беларускай сацыялістычнай грамады, рэдактар-выдавец газэты «Голос Белоруссии» (выйшаў 1 нумар 1 студзеня 1906 г. у Менску, забароненая ўладамі), дзе зьмясьціў свой рэвалюцыйны твор «Казка пра голых і сабаліныя футры», вершы на беларускай мове Францішка Багушэвіча й Янкі Лучыны. Адзін з заснавальнікаў кніжнага таварыства «Мінчук». У 1907—1910 у менскіх газэтах друкаваў палітычныя казкі. З 1911 г. дырэктар досьледнага поля ў Палтаўскай губэрні, з 1921 г. — беларускай агранамічнай станцыі ў Банцараўшчыне, прафэсар БДУ, БСГА. Працаваў у Інбелкульце (1923—1925 гг. адказны сакратар Цэнтральнага бюро краязнаўства) і Беларускага НДІ сельскай і лясной гаспадаркі.

6 ліпеня 1930 г. арыштаваны ДПУ БССР па справе «Саюзу вызваленьня Беларусі»[1]. Асуджаны паводле пастановы калегіі АДПУ СССР 10 красавіка 1931 г. за «шкодніцтва і антысавецкую агітацыю» да 5 гадоў пазбаўленьня волі. Пакараньне адбываў у Яраслаўлі. Вызвалены 15 лістапада 1934 г[2]. Пасьля вызваленьня на навуковай і пэдагагічнай рабоце ў Яраслаўлі, Мічурынску, Душанбэ, Алмаце, Карагандзе. Рэабілітаваны судовай калегіяй па крымінальных справах Вярхоўнага суду БССР 15 лістапада 1957 г[2].

Аўтар апавяданьня «Аграном Сэрадэля» (1924), навукова-папулярных нарысаў па аграноміі, артыкулаў па краязнаўстве. Зьбярог жывапісныя творы Каруся Каганца «Тып беларуса» й «Зімовы пэйзаж». Быў знаёмы зь Янкам Купалам і Якубам Коласам, перапісваўся з Уладзімерам Караленкам.

Сяргей Скандракоў — прататып Кандаковіча ў трылёгіі Якуба Коласа «На ростанях»

Быў жанаты, меў дзіця[2].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. Т. 2. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9.
  2. ^ а б в Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. Т. 3. Кн. 2. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9.

Літаратура рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць