Сылескае ваяводзтва (1920—1939)
Сылескае ваяводзтва (па-польску: Województwo śląskie) — адміністрацыйная адзінка міжваеннай Польскай Рэспублікі. Утворанае 15 ліпеня 1920 году.
| Сылескае ваяводзтва | |
| Województwo śląskie | |
 | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Краіна | Польшча |
| Статус | ваяводзтва |
| Адміністрацыйны цэнтар | Катавіцы |
| Найбуйнейшыя гарады | Каралеўская Гута, Сьвентахавіцы, Бельска, Рыбнік, Цешын, Тарноўске-Гуры |
| Дата ўтварэньня | 15 ліпеня 1920 |
| Дата скасаваньня | 1945 |
| Афіцыйныя мовы | польская, нямецкая |
| Насельніцтва (1931) | 1 533 500 чалавек |
| Шчыльнасьць | 299 чал./км² |
| Плошча | 5122 км² |
| Месцазнаходжаньне Сылескага ваяводзтва | |
| |
| Мапа Сылескага ваяводзтва | |
_powiaty.svg)
| |
| Код аўтам. нумароў | ŚL |
 Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы | |
Сылезкае ваяводзтва было адзінаю аўтаномнаю адзінкай у складзе міжваеннай Польшчы.
Геаграфія рэдагаваць
Ваяводзтва знаходзілася ў заходняй Польшчы, межавала з Чэхаславаччынай і Нямеччынай і ваяводзтвамі Келецкім і Кракаўскім. Сядзіба ваяводзкае ўлады — Катавіцы.
Аўтаномія рэдагаваць
Сылезыя атрымала аўтаномію ў выніку змаганьня Польшчы зь Нямеччынай за гэтыя землі. Да заканчэньня Першае сусьветнае вайны ў 1918 годзе тэрыторыя будучага ваяводзтва падзялялася між тэрыторыямі Прусіі ды Аўстра-Вугорскай імпэрыі, якім належалі цэнтар і поўнач ды Цешынскі рэгіён адпаведна; пруская частка складала правінцыю Сылезія, у той час як навакольле Цешыну ўваходзіла ў склад Сылезіі — адной з частак падначаленай Аўстра-Вугоршчыне Чэхіі. Польскі ўрад надаў аўтаномны статус Сылескаму ваяводзтву, каб прыцягнуць галасы жыхароў рэгіёну ў галасаваньні за дзяржаўную прыналежнасьць у сакавіку 1921 году. Сылескае ваяводзтва атрымлівала ўласны парлямэнт (Сылескі сойм) і ўласную казну. Адміністрацыя ваяводзтва падпарадкоўвалася ваяводзе, які быў вызначаны Варшавай, але на амаль усе рашэньні патрабаваў ён дазволу Ваяводзкай рады, у склад якой уваходзіў ён сам з сваім намесьнікам. Апошнімі чальцамі Рады былі людзі, якіх выбіраў Сылескі Сойм.
Адміністрацыйны падзел рэдагаваць
Ваяводзтва складалася з 3 гарадзкіх паветаў (Катавіцы, Каралеўская Гута[a], Бельска) і 8 земскіх паветаў: Бельскага (цэнтар: Бельска), Цешынскага (Цешын), Катавіцага, Люблінецкага, Пшчынскага, Рыбніцкага, Тарнагорскага і Сьвентахавіцкага паветаў. Паветы былі дадаткова падзеленыя на 25 гарадзкіх і 463 сельскія гміны.
Ваяводы рэдагаваць
- Юзэф Рымэр (16 чэрвеня 1922 — 5 сьнежня 1922)
- Зыгмунт Жураўскі (15 сьнежня 1922 — 1 лютага 1923)
- Антоні Шульціс (1 лютага 1923 — 3 сакавіка 1924)
- Тадэвуш Концкі (15 кастрычніка 1923 — 2 траўня 1924)
- Мечыслаў Більскі (6 траўня 1924 — 3 верасьня 1926)
- Міхал Гражынскі (6 верасьня 1937 — 5 верасьня 1939)
Заўвагі рэдагаваць
- ^ Каралеўская Гута была ў 1934 г. перайменаваная ў Хожаў.