Наркавічы

вёска ў Сьвіслацкім раёне Гарадзенскай вобласьці Беларусі

На́ркавічы[2]вёска ў Беларусі, каля ракі Калонкі. Уваходзяць у склад Поразаўскага сельсавету Сьвіслацкага раёну Гарадзенскай вобласьці.

Наркавічы
лац. Narkavičy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Сьвіслацкі
Сельсавет: Поразаўскі
Насельніцтва: 13 чал. (2009)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1513
СААТА: 4252857146
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 52°56′37″ пн. ш. 24°11′54″ у. д. / 52.94361° пн. ш. 24.19833° у. д. / 52.94361; 24.19833Каардынаты: 52°56′37″ пн. ш. 24°11′54″ у. д. / 52.94361° пн. ш. 24.19833° у. д. / 52.94361; 24.19833
Наркавічы на мапе Беларусі ±
Наркавічы
Наркавічы
Наркавічы
Наркавічы
Наркавічы
Наркавічы

Назва рэдагаваць

Асноўны артыкул: Нарэйка

Норыка або Норка (Noriko, Norco, Norke) — імя германскага паходжаньня[3][4][5].

Гісторыя рэдагаваць

З 23 лютага 1976 году да 20 ліпеня 1992 году вёска ўваходзіла ў склад Вердаміцкага сельсавету[6].

Насельніцтва рэдагаваць

  • 1905 год — 123 чалавекі[7]
  • 2009 год — 13 чалавек[1]

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году (рас.)
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 310.
  3. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 419.
  4. ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 181.
  5. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 449.
  6. ^ Рашэнне выканаўчага камітэта Гродзенскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 23 лютага 1976 г. // Зборнік законаў Беларускай ССР і указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР. — 1976, № 8 (1490).
  7. ^ Указатель населенным местностям Гродненской губернии, с относящимися к ним необходимыми сведениями. — Гродна, 1905. С. 172.