Напружанасьць электрычнага поля

Напру́жанасьць электры́чнага по́ля — фізычная вэктарная велічыня, што зьяўляецца дынамічнай характарыстыкай электрычнага поля, і вызначаецца як стасунак сілы, што ўзьдзейнічае на зарад з боку поля, да велічыні гэтага зараду:

${\vec {E}}={\frac {\vec {F}}{q}}$

Напружанасьць электрычнага поля вызначаецца асобна для кожнага пункту. Электрычнае поле, якое мае аднолькавую напружанасьць ва ўсіх пунктах, называецца аднародным.

Калі напружанасьць поля ў пункце вядомая, гэта дае магчымасьць вызначыць сілу, якая будзе дзейнічаць на электрычны зарад у гэтым пункце:

${\vec {F}}={\vec {E}}q$

З закону Кулёна вынікае, што напружанасьць электрычнага поля, якая ствараецца пунктавым зарадам, роўная

$E={\frac {q}{4\pi \epsilon _{0}\epsilon r^{2}}}$

або ў вэктарнай форме:

${\vec {E}}={\frac {q{\vec {r}}}{4\pi \epsilon _{0}\epsilon r^{3}}}$

дзе q — велічыня зараду, $\epsilon _{0}$ — унівэрсальная электрычная канстанта, $\epsilon$ — дыэлектрычная пранікальнасьць асяродзьдзя, ${\vec {r}}$ — вэктар, які злучае зарад і дадзены пункт.

Напружанасьць поля, якое ствараецца сыстэмай зь некалькіх пунктавых электрычных зарадаў складаецца з напружанасьцяў кожнага з гэтых зарадаў (прынцып супэрпазыцыі):

${\vec {E}}=\Sigma {\vec {E}}_{i}={\frac {1}{4\pi \epsilon _{0}\epsilon }}\Sigma {\frac {\vec {r}}{r^{3}}}$

У выпадку раўнамернага разьмеркаваньня зараду па пэўнай лініі, паверхні або аб’ёме, напружанасьць поля вызначаецца шляхам інтэграваньня. У прыватнасьці:

напружанасьць поля зараджанай простай са шчыльнасьцю зараду $\tau$ Кл/м, на адлегласьці r ад яго:

$E={\frac {\tau }{2\pi \epsilon _{0}\epsilon r}}$

напружанасьць поля зараджанай роўніцы з паверхневай шчыльнасьцю зараду $\sigma$ :

$E={\frac {\sigma }{2\epsilon _{0}\epsilon }}$