Матывацыя (лац. moveo — «рухаю») — заахвочваньне асобы да жвавай дзейнасьці дзеля задаваленьненьня патрэбы ў даброце і спрыяльных абставінах жыцьця. Спалучае ўнутраныя і зьнешнія ўмовы, што выклікаюць накіраванасьць дзеяньня на азначаны прадмет. Ёсьць асабіста значным пабуджэньнем, што адпавядае глыбіннай патрэбе асобы. Разьвіваецца празь пераўтварэньне і ўзмацненьне прадметнай дзейнасьці. Чыньнікам выступае вытворчасьць даброты. Увасабляе прадметную зацікаўленасьць, ідэал і каштоўнасьць. Залежыць ад валявых якасьцяў, выхаваньня, каштоўнаснай скіраванасьці і будовы маральнай сьвядомасьці асобы. Выяўляе сьветапоглядныя ўстаноўкі і правілы дзейнасьці чалавека. Зьяўляецца асноўным прадметам вывучэньня ў псыхалёгіі асобы[1].

Віды рэдагаваць

  • Паводле герархіі: агульная (адлюстроўвае накіраванасьць разьвіцьця асобы) і сытуатыўная (задавальненьне прыватнай патрэбы).
  • Паводле віду дзейнасьці: камунікатыўная, пазнавальная і пераўтваральная.
  • Паводле прадмета насычэньня: духоўная і рэчыўная.
  • Паводле ўсьведамленьня: адпаведная (мэта), неадпаведная (матываваньне), неўсьвядомленая[1].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ а б Ігар Катляроў. Матыў // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2000. — Т. 10. — С. 210. — 544 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0169-9

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

  • Матывацыя // Навучальныя матэрыялы анлайн, 2010 г. Праверана 21 ліпеня 2015 г.
  • Эвалюцыя матывацыі // Навучальныя матэрыялы анлайн, 2010 г. Праверана 21 ліпеня 2015 г.