Канеў (па-ўкраінску: Канів) — места ў Чаркаскай вобласьці Ўкраіны, на рацэ Дняпры. Адміністрацыйны цэнтар Канеўскага раёну. Насельніцтва на 2005 год — 26 426 чал.

Канеў
укр. Канів
Царква Сьв. Георгія
Царква Сьв. Георгія
Герб Канева Сьцяг Канева
Першыя згадкі: 1147
Магдэбурскае права: 1600
Краіна: Украіна
Вобласьць: Чаркаская
Раён: Канеўскі
Мэр: Igor Renkas[d]
Плошча: 17,42 км²
Насельніцтва (2005)
колькасьць: 26 426 чал.
шчыльнасьць: 1516,99 чал./км²
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Тэлефонны код: +380 4736
Паштовыя індэксы: 19000—19009
КОАТУУ: 7110300000
Нумарны знак: CA, IА / 24
Геаграфічныя каардынаты: 49°44′41″ пн. ш. 31°27′21″ у. д. / 49.74472° пн. ш. 31.45583° у. д. / 49.74472; 31.45583Каардынаты: 49°44′41″ пн. ш. 31°27′21″ у. д. / 49.74472° пн. ш. 31.45583° у. д. / 49.74472; 31.45583
Канеў на мапе Ўкраіны
Канеў
Канеў
Канеў
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://kaniv-rada.gov.ua/

Знаходзіцца за 75 км ад Чаркасаў, за 45 км ад чыгуначнай станцыі Таганча. Рачны порт.

Этымалёгія назвы рэдагаваць

Існуе некалькі меркаваньняў датычна паходжаньня назвы места. Дзьве зь іх тлумачаць яе як слова татарскага паходжаньня, якое значыць «ханскі перавоз»[1] або «месца крыві»[2]. Паводле народнага паданьня, тапонім паходзіць ад назвы птушкі — канюка.[3]

Гісторыя рэдагаваць

 
Гістарычны герб

Насельніцтва рэдагаваць

  • 1849 год — 5138 чал. (2863 мужчыны і 2275 жанчын).
  • 1911 год — 12 228 чал.
  • 1971 год — 18,8 тыс. чал.[5]
  • 1991 год — 29,7 тыс. чал.[6]
  • 2004 год — 13 053 чал.

Эканоміка рэдагаваць

Электрамэханічны завод «Магніт» і інш.; харчовая прамысловасьць.

На Канеўскім вадасховішчы працуе ГЭС.

Славутасьці рэдагаваць

 
«Тарасава сьвятліца», першы народны музэй Т. Шаўчэнкі
  • Магіла-помнік Т. Шаўчэнку на Тарасавай гары
  • Царква Сьв. Георгія (XII ст.)

Месты-сябры рэдагаваць

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ М. Тихомиров. Древнерусские города. Издание 2-е. — М., 1956. С. 302.
  2. ^ Фундуклевич И. Статистическое описание Киевской губернии. Часть 1. — СПб., 1852. С. 467.
  3. ^ Іщенко М. Є., Мотов Л. Г., Сорокопуд І. І. Канівщина. — Дніпропетровськ: «Промінь», 1969. С. 3.
  4. ^ а б Валерый Грынявецкі. Канеў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 31
  5. ^ Канев // Большая советская энциклопедия, 3-е изд.: в 30 т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1969—1978.
  6. ^ Канев // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.

Літаратура рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

  Канеўсховішча мультымэдыйных матэрыялаў