Зьміцер Завадзкі
Зьмі́цер Зава́дзкі (28 жніўня 1972 — 7 ліпеня 2000 (?)) — беларускі журналіст, тэлевізійны апэратар.
Зьміцер Завадзкі | |
| Род дзейнасьці | журналістыка |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 28 жніўня 1972 |
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 7 ліпеня 2000 (27 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Занятак | апэратар-пастаноўшчык, журналіст |
| Дзеці | Юрый Дзмітрыевіч Завадскі[d] |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Завадзкі.
Біяграфія рэдагаваць
У 1994—1997 гадах Завадзкі быў асабістым апэратарам прэзыдэнта Аляксандра Лукашэнкі. З 1997 году Завадзкі працаваў апэратарам на расейскім тэлеканале ОРТ, зь лістапада 1999 па травень 2000 працаваў у Чачэніі[1].
Зьнікненьне рэдагаваць
7 ліпеня 2000 году Зьміцер Завадзкі быў скрадзены, калі накіроўваўся ў аэрапорт «Мінск-2» на аўтамабілі, каб сустракаць свайго калегу Паўла Шарамета. Аўтамабіль быў знойдзены ў аэрапорце, але самога Завадзкага з тых часоў ніхто ня бачыў. Зьнікненьне Завадзкага ўстала ў адзін шэраг са зьнікненьнямі вядомых апазыцыйных палітыкаў Віктара Ганчара і Юрыя Захаранкі, бо ўлады гэтаксама так і ня здолелі прад’явіць задавальняючыя тлумачэньні злачынству.
14 сакавіка 2002 году па справе аб скрадзеньні Зьмітра Завадзкага былі асуджаныя 4 чалавекі — былыя супрацоўнікі спэцыяльнага атраду міліцыі «Алмаз(ru)». У верасьні 2002 году Парлямэнцкая асамблея Рады Эўропы заявіла, што «сур’ёзна заклапочаная адсутнасьцю прагрэсу ў справе» і заснавала ўласны сьледчы падкамітэт для расьсьледваньня справы зьніклых.
Прэмія імя Завадзкага рэдагаваць
- Пасьля зьнікненьня заснаваная прэмія імя Завадзкага, якую сярод іншых атрымалі кампанія БелаПАН ды апэратар Уладзімер Бабарыка
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Зьміцер Завадзкі. Адзін дзень палітвязьня. Радыё Свабодная Эўропа/Радыё Свабода
Вонкавыя спасылкі рэдагаваць
- Фундацыя імя Зьмітра Завадзкага
- Грамадзянская ініцыятыва «Мы памятаем» (рас.)
- «Банда» Фільм пра «экскадроны смерці на YouTube — 2015, Белсат (рас.)
| Нерасьсьледаваныя зьнікненьні і сьмерці вядомых людзей у сучаснай Беларусі | |
|---|---|
| 1996: Анатоль Майсеня 1999: Віктар Ганчар; Юры Захаранка; Генадзь Карпенка; Анатоль Красоўскі 2000: Зьміцер Завадзкі 2004: Вераніка Чаркасава 2005: Васіль Гроднікаў 2010: Алег Бябенін 2020: Раман Бандарэнка; Аляксандар Віхор; Мікіта Крыўцоў; Аляксандар Тарайкоўскі; Генадзь Шутаў 2021: Вітольд Ашурак ; Зьміцер Стахоўскі; Андрэй Зельцэр 2023: Мікалай Клімовіч Глядзіце таксама: Сьпіс загінулых падчас акцыяў пратэсту ў Беларусі (2020—2021) | |