Георгі Халасьцякоў
Георгі Мікітавіч Халасьцякоў (2 жніўня 1902, Баранавічы — 22 ліпеня 1983, Масква) — савецкі вайсковы дзяяч, камандуючы Азоўскай і Дунайскай вайсковымі флятыліямі, віцэ-адмірал, Герой Савецкага Саюзу.
| Георгі Нікіціч Халасьцякоў | ||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||
| Віцэ-адмірал | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Асабістыя зьвесткі | ||||||||||||||||
| Нарадзіўся: |
2 жніўня 1902 Баранавічы, Расейская імпэрыя | |||||||||||||||
| Памёр: |
22 ліпеня 1983 (80 гадоў) Масква, СССР | |||||||||||||||
| Партыя: | РКП(б) | |||||||||||||||
| Адукацыя: | ||||||||||||||||
| Узнагароды: |
| |||||||||||||||
Біяграфія рэдагаваць
Нарадзіўся ў сям’і чыгуначніка-машыніста. Пад час Першай сусьветнай вайны сям’я зьехала ў бежанства ў Расею. Удзельнік Грамадзянскай вайны ў Савецкай Расеі 1919—1920. Чалец РКП(б) з 1920. У 1920 паранены трапляе ў польскі палон, дзе знаходзіцца амаль год.
У сьнежні 1921 дабраахвотна па камсамольскім наборы пайшоў у Працоўна-Сялянскі Чырвоны флёт. У 1925 скончыў Ваенна-марскую гідраграфічную вучэльню, служыў вахценным начальнікам на лінкары «Марат», штурманам падводнай лодкі «Коммунар». Пасьля заканчэньня ў 1928 падводных клясаў спэцыяльных курсаў каманднага складу Ваенна-Марскага Флёту — старшы памочнік камандзіра падводных лодак «Батрак» и «L-55». Потым камандзір і камісар падлодкі «Большевик».
У 1932 скончыў тактычныя курсы Вайскова-марской акадэміі. Быў накіраваны на Ціхаакіянскі флёт. Камандзір галаўной падлодкі, дывізіёну і 5-й брыгады падводных лодак.
7 траўня 1938 арыштаваны. Абвінавачаны ў шпіянажы на карысьць Польшчы (з-за польскага палону 1920), а таксама Япоініі й Англіі. Атрымаў 15 гадоў папраўчых лягероў і паражэньня ў правах на 5 гадоў. На катарзе на Ціхім акіяне, у казэматах на бухце Вольгі. Жонка пад час яго арышту пайшла добраахвотніцай на савецка-фінскую вайну. Дзякуючы заступніцтву Калініна справа была перагледжана. У траўні 1940 быў вызвалены, і яму вярнулі ордэн Леніна і званьне.
З восені 1940 — камандзір 3-й брыгады падводных лодак, пасьля начальнік адзелу падводнага плаваньня Чарнаморскага флёту. У ліпені 1941 — капітан 1-га рангу, узначаліў Новарасейскую ваенна-марскую базу. Удзельнічаў у Керчанска-Феадосеўскай апэрацыі. Падрыхтоўваў абарону Новарасейску з сушы. 13 сьнежня 1942 прысвоена званьне «контар-адмірал». Камандзір Азоўскай і Дунайскай вайсковымі флятыліямі, арганізаваў шэраг дэсантаў. 24 траўня 1945 прысвоена званьне «віцэ-адмірал».
У 1950 скончыў з залатым мэдалём Акадэмію Генэральнага штабу. У 1950—1951 кіраваў Касьпійскай вайсковай флятыліяй, потым 7-м флётам на Ціхім акіяне. У 1953—1969 — намесьнік начальніка кіраваньня баявой падрыхтоўкай Галоўнага штабу ВМФ СССР.
7 траўня 1965 атрымаў званьне Героя Савецкага Саюзу.
З 1969 году ў адстаўцы.
Забіты разам з жонкаю ў сваёй кватэры (у доме №19 на Цьвярскім бульвары) пад час абрабаваньня. Быў скрадзены парадны мундыр і ўсе ўзнагароды. Пахаваны ў Маскве на Кунцаўскіх могілках.
У Баранавічах існаваў дом-музэй Халасьцякова, названая адна з вуліцаў. У 1984 новаму савецкаму сухагрузу было нададзена яго імя.
Узнагароды рэдагаваць
- Залатая Зорка героя (7 траўня 1965, № 10689)
- ордэн Леніна (тройчы)
- ордэн Чырвонага Сьцяга (тройчы)
- ордэн Суворава 1-й ступені (№ 154 ад 18 верасьня 1943)
- ордэн Ушакова 1-й ступені (№ 26 ад 20 красавіка 1945)
- ордэн Ушакова 1-й ступені (№ 28 ад 28 чэрвеня 1945)
- ордэнам Айчыннай вайны 1-й ступені
- ордэн Чырвонай Зоркі
- мэдаль «ХХ гадоў РСЧА»
- мэдалі
- асабістая зброя
- замежныя ўзнагароды